Brexit had deze week veel weg van het begin van een “Ik vertrek” aflevering. Weemoed en verdriet bij sommigen, een onrealistische dosis optimisme over de toekomst bij anderen en een financieel plaatje waar nogal wat op af te dingen valt en daar gaan ze dan.
Op naar een toekomst zonder die buren waar ze toch al een haat-liefde verhouding mee hadden. Of Johnson en de conservatieven aan het eind van de aflevering in een caravan in de regen zitten of tegen de verwachting in toch een succesvol resort uit de grond hebben gestampt is een vraag voor de komende jaren. Markten werden deze week weer gedomineerd door zorgen over het coronavirus, wat zorgde voor forse verliezen wereldwijd.
Het Chinese nieuwjaar heeft de Chinese beurzen dichtgehouden, maar de AEX staat momenteel bijna drie procent lager dan aan het eind van vorige week en ook de S&P 500 begon de week met stevig verlies, al trokken de Amerikaanse beurzen gisteren weer wat aan. Toch staat de S&P voor deze week nog op verlies. De impact van het virus op de economie blijft vooralsnog moeilijk te bepalen, maar beleggers lijken de ernst van het virus niet te willen onderschatten.
De vlucht naar veiligheid heeft de Duitse 10-jaars rente weer stevig doen dalen en staat inmiddels weer op -41 basispunten. In de eurozone heeft de economie een zwaar vierde kwartaal achter de rug. De groei zakte terug tot slechts 0,1% en in Frankrijk en Italië werd zelfs een krimp in de economie genoteerd. Het was al wat vroeg om een herstel te verwachten, een grote negatieve factor als de handelsoorlog is immers pas in december wat bekoeld, en het is een bevestiging dat de periode van zwakke groei nog niet achter de rug is. De Economisch Sentiment Indicator laat voor januari een aantal lichtpuntjes zien. Het optimisme is duidelijk aan het toenemen onder bedrijven in de maakindustrie en aan de daling van nieuwe orders is bijna een einde gekomen. Zo lijkt de bodem voor de maakindustrie na twee jaar krimp wel zo’n beetje bereikt.
Coronavirus
Nu kan het coronavirus de economische misère natuurlijk verlengen, maar als er een les uit de SARS-epidemie getrokken kan worden, dan is dit dat de negatieve impact op de groei vooral van tijdelijke aard is. Toch vertaalt de gematigd optimistische vooruitzichten voor de eurozone zich nog niet in een verwachting van hogere rentes. De kerninflatie daalde in januari namelijk van 1,3 naar 1,1%. Waar gehoopt werd dat de weg naar boven eindelijk gevonden was, is de economische groei momenteel simpelweg te zwak voor bedrijven om substantieel hun prijzen te verhogen. Gegeven de verwachting van een zwak herstel van de groei lijkt dit nog wel even het geval te blijven. Zo is de kans op een verkrapping van het monetair beleid dit jaar erg klein en lijkt de ECB zich volledig te kunnen focussen op hun strategische herijking. Deze moet het hele jaar in beslag gaan nemen.
