De brexitonderhandelingen blijven zich maar voortslepen. Theresa May wil verder uitstel naar 30 juni en Donald Tusk wil er nog wel een heel jaar aan vastplakken. De Amerikaanse rentecurve is inmiddels weer van negatief naar positief gedraaid. Dat schrijft Maarten Leen, hoofd Macro-economie ING.
De week is weer (bijna) voorbij en weer is er een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan het drama dat brexit heet. Het Britse parlement komt er maar niet uit: een nieuwe handelsrelatie met de EU op basis van een douane-unie, een regeling à la Noorwegen, een nieuw referendum of toch maar een vertrek zonder afspraken (een no-deal)? En dus heeft de Britse premier Theresa May de EU opnieuw om uitstel gevraagd. De deadline zou moeten worden verschoven van 12 april naar 30 juni. Dit zou May de gelegenheid geven om samen met oppositiepartij Labour tot een voorstel te komen waarvoor wel een meerderheid in het parlement te vinden is.
Het is nog maar de vraag of de EU dit verzoek zal inwilligen en of de nieuwe aanpak van May überhaupt tot een oplossing zal leiden. Als May meer steun aan de kant van de Tories verliest dan dat zij er aan de kant van Labour bijkrijgt dan is er nog steeds geen akkoord en komt er alsnog een no-deal of weer een verder uitstel. Als het aan Donald Tusk, voorzitter van de Europese Raad, ligt dan krijgen de Britten inderdaad een langer ‘flexibel’ uitstel van twaalf maanden om het onderling eens te worden. Het voorstel van May en Tusk kan tot de curieuze situatie leiden dat de Britten zullen gaan deelnemen aan de Europese Verkiezingen terwijl zij van plan zijn om de EU te verlaten! Valutahandelaren lijken niet van de wijs gebracht. De wisselkoers van het Britse pond ten opzichte van de euro is de laatste tijd vrij stabiel en schommelt tussen de £0,85 en £0,86.
Omgekeerde rentestructuur
De inversie van de Amerikaanse rentecurve kreeg deze week ook een vervolg. Het verschil tussen de tienjaars en driemaands rente dat op 22 maart negatief was geworden – en algemeen wordt gezien als een betrouwbare recessie-indicator – is de hele week alweer positief. Dit betekent niet dat hiermee het eerdere signaal is komen te vervallen. Ook is het in het verleden vaker voorgekomen dat de rentecurve na een inversie weer even positief werd om daarna toch weer naar negatief te draaien. In de afgelopen dertig jaar zat er gemiddeld een vertraging van 9 tot 18 maanden tussen de initiële inversie en het begin van een recessie in de VS.
Maar of er überhaupt wel sprake is geweest van een echt signaal kan worden bediscussieerd. Er zijn redenen om aan te nemen dat het deze keer anders is omdat er structurele factoren zijn (centrale banken die meer obligaties zijn gaan aanhouden, regelgeving die financiële instellingen ertoe aanzet om meer overheidsobligaties op de balans te hebben) waardoor de rentes op langer lopende leningen neerwaarts zijn beïnvloed. Maar aan de andere kant is het wel zo dat de recente vervlakking van de rentecurve is opgetreden tegen een achtergrond van tegenvallende economische cijfers en dat de omgekeerde rentestructuur, indien die lang aanhoudt, een groeivertraging in gang kan zetten.
