Waardebeleggers weten nooit wanneer en of überhaupt hun beleggingen succesvol zullen zijn. Het enige dat hen helpt is hun overtuiging, of geloof in hun strategie, dat het uiteindelijk goed komt, schrijft Simon Adler, fondsbeheerder en waardebelegger bij Schroders.
Adler gaat in op de ‘Stockdale paradox’, genoemd naar admiraal James Stockdale. Hij was een Amerikaanse piloot die in 1965 werd neergeschoten boven Vietnam en acht jaar in krijgsgevangenschap doorbracht. Toen hem later gevraagd werd wat voor soort krijgsgevangen het niet overleefden, gaf Stockdale het verrassende antwoord: de optimisten. Het antwoord was onverwacht, omdat hij zelf eerder had aangegeven nooit het geloof verloren te hebben in een goed einde.
Optimisten waren volgens Stockdale de mensen die zeiden dat ze vrij zouden zijn met Kerst, of dan weer met Pasen. Maar de tijd verstreek en de dromen kwamen niet uit en zij stierven met een gebroken hart. De cruciale les voor Stockdale was, dat iemand nooit het geloof mag verliezen dat het uiteindelijk goed komt. Maar dit moet samengaan met de discipline om de huidige rauwe werkelijkheid onder ogen te zien, waarin men zich bevindt.
Geloof en discipline
In de getuigenis van Stockdale zitten een paar elementen, die Adler als waardebelegger overneemt. Met name het geloof dat het uiteindelijk goed uitpakt, raakt een gevoelige snaar bij de waardebelegger. Want juist waardebeleggen gebeurt vanuit overtuiging. Een bedrijf is momenteel goedkoop geprijsd en gaat op termijn beter presteren. Tegelijkertijd kan een waardebelegger niet voorspellen wanneer dit prijsherstel optreedt.
Adler weet ook niet wanneer een gekozen positie gaat renderen. Het is niet eens bekend of de belegging wel succesvol zal blijken te zijn. Wat wel vaststaat is dat op termijn, als de strategie gedisciplineerd wordt toegepast, de beleggingen waarschijnlijk gaan renderen. Die overtuiging houdt Adler op de been.
