De Europese Centrale Bank (ECB) kan tamelijk gefrustreerd raken over de euro. Na twee stimuleringsrondes is beide keren de munt geapprecieerd ten opzichte van de dollar. Dit kan volgens James McCann, Europees econoom bij Standard Life Investments (SLI), deels verklaard worden doordat de verwachtingen ten aanzien van het monetaire beleid tussen de eurozone en andere grote economieën meer naar elkaar toe groeien.
McCann: “In de Verenigde Staten zijn de verwachtingen dat de Federal Reserve haar verkrappingsbeleid voortzet minder hooggespannen en de ECB heeft beperkte ruimte om de rente nog verder te laten dalen. Markten houden zelfs rekening met een negatieve rente tot 2020.”
De verwachtingen ten aanzien van het monetaire beleid vormen een van de aanjagers van de koers van de euro. McCann: “Om uitspraken te doen over de euro moet echter eerst zijn waarde worden bepaald. Zowel gerekend volgens koopkrachtpariteit als volgens complexere methoden blijkt de euro ruim onder zijn fair value te koersen. Het is dus een positief gegeven dat de ECB erin geslaagd is de munt te verzwakken, maar tegelijkertijd beperkt dat de speelruimte voor een verdere depreciatie.”
In een ideale wereld zal een versnelling van de Amerikaanse groei helpen om de divergentie in het monetaire beleid weer te vergroten, meent McCann. “Als dit ontbreekt is een depreciatie van een munt moeilijk te realiseren. De ECB kan niet blijven steunen op een zwakkere munt om de regio nieuw leven in te blazen. Dat is wat de afgelopen twee jaar is gebeurd, zonder dat de export van de eurozone daar betekenisvol van heeft kunnen profiteren. Het beleid zal gericht moeten zijn op het aanjagen van de binnenlandse vraag om de prijsstijging op doelstelling te krijgen. Het zou een grote hulp zijn als de overheden daarbij ondersteuning bieden met budgettaire stimulering.”
