Zes jaar na het uitbreken van de financiële crisis, die aanleiding gaf tot radicale monetaire maatregelen, begint de wereld aan een overgangsfase van doorslaggevend belang. Dit gelooft Didier Saint-Georges, Managing Director en lid van het Investeringscomité van de Franse fondsenboutique Carmignac.
“We hebben dit jaar meerdere keren gewezen op de redenen van deze onontkoombare stap in de richting van een periode van verhoogde instabiliteit”, aldus Saint-Georges. “Deze wereldwijde overgangsfase ingezet met de onlangs toegenomen volatiliteit van de financiële activa die als risicovrij bekend staan. Een andere indicatie hiervan is natuurlijk de onduidelijkheid die er bestaat over de gevolgen van de recente ontwikkelingen in Griekenland.”
Diverse centrale banken, waaronder de Europese Centrale Bank (ECB), voeren nog steeds een krachtig beleid, maar hun capaciteit om de markten tegen risico’s af te schermen komt onder druk te staan door het perspectief van een geleidelijke stijging van de inflatie en de gevolgen daarvan voor de obligatiemarkten.
Activabeheerders moeten zich volgens Saint-Georges niet alleen afvragen of ze erop voorbereid zijn hun cliënten zonder schade door deze nieuwe periode van onzekerheid te loodsen, maar ook in hoeverre ze in staat zijn om tegelijkertijd van de beleggingskansen op lange termijn te blijven profiteren (variërend van doorslaggevende technologische veranderingen in bepaalde sectoren tot de nieuwe internationale ambities van China).
Delicate kwestie
Saint-Georges noemt het risicobeheer een zeer delicate kwestie. Het gaat erom het verschil te zien tussen effectief risico (dat wil zeggen de mogelijkheid dat er blijvende verliezen worden geleden) en volatiliteit (ofwel de aaneenschakeling van schommelingen die de koelbloedigheid van een beheerder op de proef stellen, maar uiteindelijk een storm in een glas water blijken te zijn).
De krachten die gewoonlijk de volatiliteit verlagen zijn volgens hem verzwakt. Overheden staan onder druk om hun schulden af te bouwen, er zijn grenzen aan de maatregelen van de toch al zeer actieve centrale banken en de banksector zit gevangen in een keurslijf van regelgeving. “En dat terwijl de intrinsieke instabiliteit van de markten wordt versterkt door het gelijktijdig optreden van overgangsprocessen.”
Daarom zullen beleggers in de toekomst een hoger niveau van volatiliteit moeten tolereren en bij het risicobeheer gedisciplineerder te werk moeten gaan dan ooit tevoren om in alle rust de echte kansen op langetermijnwinst te kunnen grijpen, aldus Saint-Georges. “Het gebruik van concepten die in principe eenvoudig zijn, maar waarvan de toepassing de nodige expertise vereist, zal een succesfactor van doorslaggevend belang zijn.”
Bron van historische kansen
Het gaat dan bijvoorbeeld om het beheersen van long/short-technieken voor het genereren van alpha met een laagmarktrisico, de zogenaamde barbell-positionering, waarbij op een sterke overtuiging gebaseerde maar volatiele effecten in evenwicht worden gebracht met laag renderende maar zeer stabiele activa, een sterk niet-gecorreleerde effectenselectie, relatieve waardestrategieën op meerdere segmenten van de rentecurve, het gebruik van diversificatiestrategieën op valuta’s enzovoorts.
“Net als in de antropologie kunnen we uit de geschiedenis van economische crises opmaken dat grote overgangsfases voor sommigen op een ramp uitlopen en voor anderen een bron van historische kansen vormen”, concludeert Saint-Georges. Een eerste voorwaarde om mogelijk tot die laatste categorie te behoren, is op een logische en flexibele manier te manoeuvreren, te groeien en alle mogelijkheden die zich aandienen op een positieve manier en zonder vooroordelen onder ogen te zien. “Een les die niet alleen voor regeringen geldt, van Athene tot Brussel, van Washington tot Tokio en van Moskou tot Beijing, maar ook voor beleggers.”
