Veertien jaar geleden voorspelde Kristoffer Stensrud, fondsbeheerder van Skagen Kon-Tiki, dat China een bepalende factor zou worden in de wereldeconomie. Toen lachten veel economische experts hem uit. China’s invloed zou volgens hen nooit boven die van een land als Italië uitkomen. Nu voorspelt hij dat over vijf jaar de grote stijgers op de aandelenmarkten in de opkomende markten te vinden zullen zijn.
Het monetaire beleid na de aanslagen in 2001 leidde tot een rally in de opkomende landen, zowel op de aandelenmarkten, als in de reële economie. De grote verwachtingen die Stensrud koesterde over China brachten hem ertoe een fonds te beginnen met uitsluitende beleggingen in opkomende markten.
Een actief beleggingsbeleid gebaseerd op de visie ‘Kopen wat China koopt en afblijven van wat China verkoopt’ leidde tot een fraaie rally. De rollen lijken de afgelopen jaren weer omgedraaid, zo constateert Stensrud. “Beleggers in opkomende markten teerden te lang op het voorbijgaande succes van China en jaren van over-investeren leidden tot een dalend kapitaalrendement.”
Dwaasheid?
De financiële crisis dwong Amerikaanse bedrijven in de kosten te snijden en forse herstructureringen door te voeren, waardoor ze ten opzichte van Chinese bedrijven aan concurrentiekracht hebben gewonnen en hun winstmarges de pan uit rijzen. Maar, zo ook hun waardering.
De BRIC-landen (Brazilië, Rusland, India en China) waren de groeimotor in het afgelopen decennium, maar ze haperen nu collectief. Is het dan dwaasheid om te wachten op betere tijden voor de opkomende markten? Stensrud benadrukt dat er een verschil is tussen reële economische ontwikkelingen en de richting waarop aandelenprijzen zich begeven. Om nog maar te zwijgen over het feit dat aandelenprijzen volatieler zijn dan de onderliggende waardeontwikkeling.
“De wereldeconomie is mondiaal en er bestaat geen duidelijke scheidslijn tussen opkomende markten en ontwikkelde landen”, aldus Stensrud. “Bedrijven hebben de hele wereldeconomie als hun speelveld en dat bepaalt de toekomst. In de omstandigheden waarin grondstoffen- en energieprijzen dalen, zullen sommige landen profiteren en andere verliezen.”
In elke sector
Belangrijker vindt hij dat in elke sector een of meer bedrijven zitten die als winnaar uit de bus komen. Dat zijn de bedrijven die Stensrud wil selecteren, maar niet door een prijs te betalen die ten koste gaat van het rendement.
Nu de prijzen gedaald zijn tot op het niveau van de financiële crisis, waagt hij te voorspellen dat de grote winnaars over vijf jaar te vinden zijn op de aandelenbeurzen in de opkomende markten.
