Na een forse stijging in het eerste kwartaal van 2015 vielen de meeste beurzen vanaf april licht terug. De stijging van de rente op obligaties, het vooruitzicht van een eerste renteverhoging in de Verenigde Staten en de onzekerheid over de toekomst van Griekenland zorgden bij beleggers voor nervositeit en meer risicoaversie, schrijft Guy Wagner, hoofdeconoom van Banque de Luxembourg.
Niettegenstaande de toegenomen volatiliteit is er weinig verandering te merken in het financiële en economische klimaat. Wagner: “Zoals we het onderhand al gewend zijn, heeft het Internationaal Monetair Fonds (IMF) de groeiverwachtingen naar beneden bijgesteld, deze keer vanwege de ‘onverwachte terugval in Noord-Amerika’. Die verlaging van de prognoses illustreert de structurele factoren die de groei afremmen en deze in de komende jaren wellicht ruim onder het langjarige gemiddelde zullen houden. Tegen die achtergrond is een duurzame rentestijging dus nog niet aan de orde. Zolang de rente laag blijft, zijn de principes die in het verleden de allocatie tussen aandelen en obligaties bepaalden niet langer van toepassing.”
Economische risico’s
Een belangrijk principe volgens Wagner is dat aandelen als riskant worden gezien, terwijl obligaties (tenminste staatsobligaties) als beleggingen zonder (of met zeer weinig) risico gelden. “In normale tijden zou het huidige economische klimaat, dat gekenmerkt wordt door economische risico’s, een zwakke groei en een lage inflatie, beleggers obligaties boven aandelen doen verkiezen. Momenteel is het echter zo dat beleggers die met obligaties nog een min of meer aantrekkelijk rendement willen behalen, aanzienlijke toegevingen moeten doen op de kwaliteit van de emittenten. Dergelijke toegevingen kunnen zeer gevaarlijk zijn in een wereld die kampt met zowel een torenhoge schuldenlast als een zwakke groei (die de capaciteit voor schuldafbouw beperkt). Het betekent namelijk dat het volatiliteitsrisico wordt vervangen door een risico op definitief kapitaalverlies (obligatiebeleggers beleggen trouwens per definitie in ondernemingen met een schuldenlast), terwijl de volatiliteit van een belegging niet de beste risicograadmeter is. Momenteel is er op de financiële markten dus geen alternatief voor aandelen, toch niet zolang de waarderingen niet absurd worden.”
