Waar gaat het heen met de opkomst van fintech? Racen Facebook, Apple en Google in rap tempo de financiële sector voorbij? Welnee, vindt Patrick Lemmens, portefeuillemanager van Robeco New World Financials Equities. “Ze hebben elkaar nodig. Waarom zouden technologiebedrijven zich in een onzeker avontuur storten?”
“De marges in banking zijn nu niet echt om over naar huis te schrijven”, zegt Lemmens. Hij concludeert er meteen achteraan dat het geldelijk gewin bij smartphones, tablets en online advertising een stuk hoger ligt.
“En waarom zou je je dan in een onzeker avontuur storten? Dat avontuur behelst streng toezicht en kapitaal aanhouden. Een supermarktketen als Walmart heeft het talloze keren geprobeerd, maar is telkens van een koude kermis teruggekomen. Waarom zouden technologiebedrijven dan wel bank willen worden?”
Van het voorbijstreven van bestaande vermogensbeheerders door de drie technologiegiganten, zoals Teodoro D. Cocca, professor Vermogensbeheer aan de Oostenrijkse Johannes Kepler Universiteit, in de vierde editie van The Asset Magazine van 2014 schetste, is dan volgens hem ook geen sprake. “Je ziet eerder samenwerking ontstaan. Zoals Apple Pay met de meeste creditcardbedrijven en betaalpassen van de grootste Amerikaanse banken.”
Drie pijlers
Die ontwikkeling, geschaard onder de noemer digital finance, is één van de drie pijlers onder de beleggingsfilosofie van Lemmens. “We zien een verschuiving van cash naar creditcards en elektronische betalingen.” Volgens hem komen er nieuwe spelers die betalingstransacties voor winkels en webshops beter kunnen regelen dan de traditionele banken, maar dat zijn niet de Googles van deze wereld.
“Denk aan bedrijven als Adyen, leverancier van betalingssystemen voor winkels en webshops, of Wirecard. Dergelijke bedrijven gaan nog meer concurreren met de traditionele banken. Zij hebben nieuwere technologieën en een ander accorderingssysteem voor kredieten om betalingsrisico te beperken dan banken. Een voorbeeld is het betalingsrisico dat ontstaat als een klant goederen van een webshop niet geleverd krijgt en dan zijn geld terugvraagt. Op dat moment loopt de financiële dienstverlener betalingsrisico over de transactie.”
Banken beperken dit soort risico’s met juridische en administratieve rompslomp. “Daardoor zijn zij langzamer in het accepteren van nieuwe klanten in de betalingsverkeeroplossing”, aldus Lemmens. De grote vraag met dit soort beleggingen is welk systeem breed als standaard wordt geadopteerd. “Eerst gaan we naar een situatie met meerdere standaarden die tijdelijk naast elkaar bestaan. Uiteindelijk zullen er maar enkele systemen overblijven.”
Op welk paard wedt de fondsmanager? “Ik ben voorzichtig. Als we een potentiële target zien, beleggen we daar maximaal 0,5% van het fonds in. Wordt de convictie groter, dan kunnen we tot maximaal 2% gaan. Maar een groter stuk van de taart krijgt een fintechbedrijf niet op dit moment. Ook omdat ik uit voorbeelden van concurrenten weet dat het vreselijk mis kan gaan als je een te geconcentreerde portefeuille hebt.”
Grote jongens, goed verhaal
Ongeveer 17% van de portefeuille bestaat uit bedrijven die actief zijn in elektronische en mobiele betalingen. De rest binnen digital finance zit vooral in elektronische beurzen en bedrijven die de outsourcing doen van activiteiten als IT bij banken. Daarbij heeft de fondsmanager een voorkeur voor concurrerende namen. “Juist omdat het nog niet duidelijk is wie de winnaar gaat zijn, kies ik voor verschillende bedrijven die goed gepositioneerd zijn.”
Maximaal 2% kan op tegen de vaak grotere bedrijven, zoals Visa, KKR en Delta Lloyd, die volgens Lemmens een duidelijker competitief voordeel hebben. “Als ze een goed verhaal hebben dan gaan we daar tot uiterlijk 5%.” Bij de twee laatste investeringen komt pijler twee om de hoek kijken: ageing finance.
Lemmens: “De gedachte dat iemand nu wat aan zijn pensioen, zorg en woning voor later moet doen, omdat hij anders straks wellicht niets meer over heeft. Dat besef, ooit nog eens de bodem onder de markt van levensverzekeringen in de jaren negentig, komt terug. Mensen hebben minder te verwachten van de overheid. Daarbij komt dat in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland steeds meer mensen met pensioen gaan. Zij moeten een periodieke uitkering kopen en schakelen hiervoor een verzekeraar in.”
Pijler drie gaat in op de opkomende middenklasse in emerging markets. “Ik beleg daarbij in lokale spelers met een beursnotering op de lokale beurs, maar ook in bedrijven zoals Citigroup en Prudential die in ontwikkelde markten genoteerd zijn. Zij halen een groot deel van hun activiteiten en groei uit de opkomende markten.”
Winnende technologieën
Terug naar digital finance. Apple, Facebook en Google willen wellicht dan geen bank worden, maar ze kunnen wel degelijk een interesse hebben voor betalingsmogelijkheden die goed passen bij hun technologie. Hij belegt niet in deze drie giganten, omdat ze maar een klein deel van hun omzet uit betalingsverkeer halen.
“Maar ik houd de bedrijven wel scherp in de gaten. Tot nu toe zijn deze grote spelers vooral bezig met nieuwe patenten. Bijvoorbeeld op systemen om vingerafdrukken af te nemen ter identificatie van de koper en voor beveiliging van mobiele betalingen. Maar ze kunnen op overnamepad gaan om toegang te krijgen tot winnende technologieën. En juist die overnamekandidaten zijn interessant voor mij.”
In die zin moet Lemmens continu nieuwe technologieën op waarde kunnen schatten. Vanuit die kennis constateert hij twee trends. “Amerikanen geloven meer in draadloze systemen, waarbij de betalingsgegevens over grotere afstanden worden verzonden. Het nadeel van een draadloos systeem is dat het fraudegevoeliger is. In Europa hechten mensen meer aan tap and go. Je tikt met je pas tegen de ontvanger en je hebt betaald.”
Schromelijk overdreven
Tot slot. Waar is de kommer en kwel gebleven die de bankensector de afgelopen jaren in zijn greep hield? Lemmens: “De verhalen over de bankensector zijn schromelijk overdreven. Maar ik kijk wel wie technologisch gezien klaar is voor de toekomst. Bij die keuze zie ik een onderverdeling in banken die dusdanig veel systemen uit het verleden meezeulen dat ze niet één, twee, drie een omslag kunnen maken en te kleine partijen die simpelweg het vermogen niet hebben om in nieuwe technologie te investeren.”
Dan blijft over de bank in het midden, met als ultiem voorbeeld Bank of Georgia. “Voor tientallen miljoenen investeerde die bank in een compleet nieuw, van de grond af aan gebouwd IT-systeem dat duidelijk groei oplevert. Of wat te denken van Safaricom, de grote netwerkprovider van Kenia, die samen met de overheid startte met de mobiele betalingsdienst M-Pesa. Dit soort bedrijven hebben de toekomst. Groot genoeg om te investeren, klein genoeg om nog wendbaar te zijn. Ook hier ligt, zoals zo vaak, de waarheid dus in het midden.”
