Beleggen in landbouw is een aantrekkelijk thema voor beleggers, hoewel het nog altijd niet echt uit de verf is gekomen door de gestaag dalende voedselprijzen. Maar er zit een kantelpunt aan te komen. Dat betoogt Andrew Howard, hoofd Sustainable Research bij Schroders. De prijzen zullen onherroepelijk gaan stijgen.
De wereldbevolking blijft groeien. Volgens de Verenigde Naties (VN) komen er tot 2050 ongeveer 2 miljard mensen bij. Dat is evenveel als de totale wereldbevolking net na de Eerste Wereldoorlog. Van deze groei zal 90% in opkomende markten gerealiseerd worden waar inkomens het snelst groeien en de uitgaven aan voedsel en basisproducten zullen stijgen. Tegen deze achtergrond is een hogere vraag naar voedsel onvermijdelijk. Volgens de VN zal de opbrengst van de landbouw in 2050 60% hoger moeten liggen om aan de stijgende vraag te kunnen voldoen.
In oppervlakte kan de beschikbare landbouwgrond maar beperkt groeien door ontbossing, verstedelijking, bodemverarming en klimaatverandering. Het rendement per hectare zal dus omhoog moeten. Dat kan door bemesting en irrigatie. Ruwweg de helft van de landbouwgrond is nu geïrrigeerd. Het verhogen van het gebruik van kunstmest is een optie, maar het rendement van elke extra gebruikte ton kunstmest neemt af en wordt duurder door het gebruik van prijzige fosfaten. Hierdoor nemen de kosten van een verhoging van de voedselproductie toe. Dat maakt dat Howard een keerpunt ziet in de dalende voedselprijzen. Volgens hem is een prijsstijging door de toenemende productiekosten onvermijdelijk.
Beleggingskansen
Voedsel is nauwelijks een nieuw onderwerp voor duurzame beleggers, maar is de laatste jaren door de gedaalde prijzen enigszins op de achtergrond geraakt. De aandacht van Schroders ligt bij vier beleggingsgebieden.
- productie input (machines, agri-chemicaliën en kunstmest
- )voedselproducenten (gewas- en aquacultuurproducenten)
- voedselverwerking & -transport (verwerkings-, handels- en verpakkingsbedrijven)
- distributie (voedsel- en ingrediëntenproducenten).
Beperkte investeringen in de sector en de druk van steeds dalende prijzen hebben weinig kansen voor beleggers in het verleden gecreëerd, maar gezien de positieve verandering in de fundamentals is beleggen in de agribusiness het (her)overwegen waard, meent Howard. Daarvoor wijst hij drie redenen aan:
- Investeringen in innovatie nemen toe, naarmate het moeilijker wordt de landbouwopbrengst te verhogen. R&D-uitgaven in de landbouw zijn harder gestegen dan de voedselproductie, waardoor producenten meer prijsstellingsvermogen krijgen.
- Consolidatie van verschillende agriculturele markten, waardoor voedselbedrijven meer beter in staat zijn de prijsdiscipline te handhaven en kostenbesparingen te realiseren.
- Het stijgende inkomen in landbouwintensieve landen zoals India en China biedt de boeren daar de mogelijkheid om meer te investeren in producten die opbrengstverhogend zijn.
Dat maakt bedrijven en assets in deze sectoren aantrekkelijk voor beleggers, met name die bedrijven die innovatief zijn en prijsstellingsvermogen hebben.
Lees meer in de case study ‘Agribusiness from farm to fork’, van Andrew Howard
