De prijs van zink is sinds het voorjaar van 2015 gedaald. Het blauwwitte metaal heeft geleden onder overproductie en er zijn aanzienlijke voorraden opgebouwd. Het is echter een van de weinige metalen waarvan de verwachting is dat de verhouding tussen vraag en aanbod vanaf 2016 sterk gaat verbeteren doordat een aantal van de grootste mijnen gesloten wordt.
Er zijn geen grote nieuwe projecten gepland die het verlies aan productie kunnen opvangen. Een markttekort wordt derhalve verwacht. De toepassingen van zink zijn divers en goed uitgebalanceerd onder invloed van zowel vroeg-cyclische (constructie en infrastructuur) als laat-cyclische (consumptiegoederen) factoren.
De vraag zal de komende jaren hoogstwaarschijnlijk licht stijgen. Kan zink zich in dit scenario positief onderscheiden van de andere grondstoffen? De helft van de huidige productie wordt gebruikt voor het verzinken van allerlei staalproducten om corrosie tegen te gaan.
Nadagen van productie
De Chinese staalindustrie is een belangrijke afnemer van zink en dit zorgt voor een cyclisch tintje. Daarnaast wordt deze commodity gebruikt om daken waterdicht te maken, als kleurstof voor verf, als onmisbare voedingsstof voor landbouwgewassen en als hulpmiddel om ons afweersysteem en huid gezond te houden.
Zink is zelfs noodzakelijk voor de biologische werking van het mannelijk geslachtsorgaan. Ook wordt de grondstof steeds meer gebruikt als milieuvriendelijke vervanger van lood en in batterijen. Met name de vraag uit de agrarische hoek groeit sterk.
Een aantal grote zinkmijnen, zoals de Century in Australië en de Lisheen in Ierland, zijn in de nadagen van hun productie. Er zijn weinig grote nieuwe projecten in de pijplijn die dit verlies aan productie kunnen overnemen, hoogstens een aantal mijnen die in het verleden gesloten zijn en bij hogere prijzen weer opgestart kunnen worden.
Sinds het einde van de vorige eeuw zijn er geen nieuwe zinkbronnen van betekenis ontdekt. De grootste zinkmijn in de wereld, de Rampura Agucha in India, is in de overgang van een open naar een ondergrondse mijn, met alle risico’s van technische problemen.
Valse startpunten
China is afnemer van ruim een derde van de wereldwijde productie en heeft in het verleden zijn productie flink opgeschroefd in tijden van schaarste, maar upgrades in China lijken nu onwaarschijnlijk. Nieuw aanbod kan komen van het Britse mijnbouwbedrijf Glencore en van een mijn van Vedanta in Zuid-Afrika die een aflopende mijn in Namibië moet opvangen. Beide bedrijven hebben mogelijkheden om hun productie verhogen, maar dit zal niet meer dan een paar procent aan de mondiale productie toevoegen.
Een andere belangrijke reden van minder aanbod is dat de prijzen van de meeste andere grondstoffen in tandem zijn gedaald. De mijnbouwers krijgen minder inkomsten binnen en de meeste kampen met snel verslechterende balansen. Ze reageren hier op door hun uitgaven te beperken, nieuwe projecten uit te stellen en weinig winstgevende en verlieslatende mijnen te sluiten.
Het vooruitzicht van het nakende tekort aan aanbod is al even bekend in de markt en heeft voor een aantal mini-rally’s gezorgd, maar tot nu toe bleek dit steeds een valse start te zijn. In het voorjaar van 2015 steeg de prijs tot een 5-jaars hoogtepunt. Daarna drukten zorgen over de groei van de Chinese economie de prijs weer tot een 5-jaars dieptepunt aan het einde van het jaar.
In 2016 lijkt het sentiment opnieuw te verbeteren. Het recente stimuleringsprogramma van de Chinese overheid en de hoop op een economisch herstel in de Verenigde Staten en Europa zorgen voor een beter klimaat. Niettegenstaande is het zelfs met weinig groei van de vraag zeer waarschijnlijk dat de voorraden zullen dalen en dit zou het toneel zijn van een verder herstel van de prijs. Zeker geen zinkend schip.
