In de tweede jaarhelft zullen de centrale banken stoppen met stapsgwijze de rente te verhogen en een pauze nemen. Omdat dergelijke transities vaak uitdagend zijn voor beleggers, heeft Quentin Fitzsimmons, Co‐portfolio Manager, Dynamic Global Bond Strategy bij T. Rowe Price drie belangrijke thema’s geïdentificeerd en deelt hij zijn ideeën over hoe om te gaan met het nieuwe marktparadigma.
Defensieve rentestrategieën hebben meer dan een jaar goed gewerkt, maar de noodzaak om met deze beleggingsbenadering door te gaan, neemt af nu de centrale banken het einde naderen van hun renteverhogingscycli. Tegelijkertijd neemt de inflatie af – zij het langzaam – en vertoont de economische groei tekenen van verzwakking, vooral aan de productie-zijde. In deze context is Fitzsimmons positiever geworden over duratiebeheer.
Portefeuille-aanpak – Actief duratiebeheer
Fitzsimmons meent dat actief duratiebeheer cruciaal zal zijn om door deze transitie te navigeren. Een actieve aanpak maakt tactische reacties mogelijk op verschillende marktklimaten en regimeveranderingen, terwijl het ook de flexibiliteit biedt om te profiteren van prijsafwijkingen en verstoringen die zich kunnen voordoen in een volatiele omgeving.
Voorbereiden op structureel hogere rentes
Wereldwijd zijn de overheidsuitgaven de afgelopen jaren aanzienlijk gestegen als gevolg van de pandemie en diverse regelingen om burgers te helpen met de hogere kosten van levensonderhoud. De schuld ten opzichte van het bruto binnenlands product (bbp) is gestegen en er zal meer overheidsschuld moeten worden uitgegeven om de hogere tekorten te financieren. Dit gebeurt echter op een moment dat centrale banken de markten niet langer stimuleren met kwantitatieve versoepeling, wat betekent dat zij het toegenomen aanbod niet meer zullen opkopen, zoals ze eerder deden. De vraag zal volledig moeten worden ingevuld door de private sector, wat de rentes op hogere niveaus kan verankeren dan in vorige cycli. Het is belangrijk op te merken dat dit op land-per-land-basis is, waarbij sommige landen meer worden beïnvloed dan andere. Zo valt het VK op omdat het meer dan 240 miljard pond aan Gilts moet verkopen in het fiscale jaar 2023, het op een na grootste bedrag ooit.
Ook in de VS moet de schulduitgifte stijgen. De overeenkomst om het schuldenplafond op te schorten tot na de presidentsverkiezingen in 2024, betekent dat het ministerie van Financiën de Treasury General Account moet aanvullen. Als gevolg hiervan wordt verwacht dat er in het tweede en derde kwartaal van dit jaar meer dan 1,03 biljoen dollar aan staatsobligaties zal worden uitgegeven. Fitzsimmons gelooft dat dit liquiditeit zal onttrekken aan de financiële markten en volatiliteit kan aanwakkeren.
Portefeuille-aanpak – Actieve landenkeuze
Een actieve landenselectie is belangrijk in deze omgeving, evenals curve-positionering, vooral omdat de landen die meer schuld moeten uitgeven zich kunnen richten op verschillende looptijden. Bijvoorbeeld, in de VS worden kortere looptijden verkocht, wat een belangrijke factor is om rekening mee te houden bij het kijken naar dit deel van Treasury-curve.
Mogelijkheid voor terugkeer van de correlatie tussen aandelen en obligaties
Een belangrijk drukpunt voor obligatiebeleggers vorig jaar was het feit dat obligatierendementen stegen terwijl de aandelenmarkten in de uitverkoop gingen. Dit ging in tegen de traditionele neiging van vastrentende waarden om een diversifiërende beleggingscategorie te zijn die het goed zou moeten doen wanneer de aandelenmarkten dalen. De inflatie en het grote aantal renteverhogingen waren de belangrijkste drijfveren van deze positieve correlatie. Maar met de afnemende inflatie en het in zicht komen van het einde van de monetaire beleidsverkrapping, meent Fitzsimmons dat de negatieve correlatie tussen aandelen en obligaties zal terugkeren.
Portefeuille-aanpak – Actieve aanpak die zich aanpast aan de marktomgeving
Fitzsimmons is van mening dat beleggers in staat moeten zijn om zich aan te passen aan de risico’s en niet zonder meer ervan kunnen uitgaan dat de correlatie tussen aandelen en obligaties altijd zal werken. Bijvoorbeeld, als er een extreme marktgebeurtenis is die aanzienlijke verkoopdruk uitoefent op aandelen en obligaties, verwacht hij dat duratie een effectieve diversificator zal zijn. Dit zal echter waarschijnlijk niet werken als de oorzaak van de verkopen de obligatierendementen zelf zijn. In deze context is het belangrijk om flexibel te zijn en de juiste hedgingtools te kiezen die geschikt zijn voor dit specifieke klimaat. In sommige gevallen kan dit betekenen dat gebruik wordt gemaakt van valuta- en derivatenmarkten in plaats van duratie om het risico in evenwicht te brengen en te verminderen.
