Vastrentend beleggen is altijd een relatief veilige haven geweest om de meer volatiele en risicovolle delen van een beleggingsportefeuille te compenseren. Het risico van kapitaalverlies in obligatieportefeuilles werd doorgaans beschouwd als minimaal. Een uitgangspunt dat niet langer houdbaar is.
De wereldwijde economische onzekerheid en het zeer ruime monetaire beleid van centrale banken verhogen de risico’s voor beleggers, maar scheppen ook nieuwe kansen. De rol van vastrentend als een renderend component wordt heroverwogen en beleggers gaan op zoek naar strategieën waarmee niet-gecompenseerde risico’s kunnen worden vermeden. Tijdens deze zoektocht naar rendement willen beleggers flexibiliteit in de sectorallocatie, met behoud van effectief risicomanagement.
Een ‘Unconstrained Bond Strategy’ is een passende totaalrendementstrategie die gericht is op het benutten van kansen in de wereldwijde kredietmarkten, door middel van toepassing van een flexibele multi-sector asset allocatie-strategie. Dat komt neer op neerwaartse bescherming op onconventionele wijze door minder beperkt vastrentend beleggen.
Breed palet
De centrale banken over de hele wereld zijn sinds 2008 agressief geld aan het injecteren in de financiële markten, wat de rente inmiddels naar een historisch dieptepunt heeft gebracht. En waar vastrentend altijd een goede compensatie was voor aandelenrisico’s, beperkt het huidige klimaat de natuurlijke bescherming die vastrentend altijd bood. De stijgende rente is zelfs een bedreiging voor obligatiebeleggers. In de huidige marktomstandigheden neigen veel beleggers naar een obligatieportefeuille die minder onderhevig is aan beperkingen van traditionele benchmarks.
Traditionele benchmarks hebben vaak een langere duration, die (naar waarschijnlijkheid) benedenmaats zullen presteren wanneer de rente stijgt. Daarnaast zijn de ‘creditspreads’ veel meer aangescherpt dan in 2009. De opbrengsten die doorgaans hieruit voortkomen, zijn een belangrijke (maar inmiddels beperkte) maatregel tegen de stijgende rente. De vastrentende markten bieden nog voldoende mogelijkheden en het is geen overbodige luxe om deze mogelijkheden op soepele en effectieve wijze te benutten.
Ook moet in het huidige klimaat gericht aandacht worden besteed aan ‘duration management’. Een Unconstrained Bond Strategy verschaft meer flexibiliteit in de efficiënte allocatie van kapitaal en biedt beleggers passend compensatie waar ze risico’s lopen gedurende verschillende economische cycli. Op deze manier kunnen ze beleggen in een breed, wereldwijd palet sectoren als opkomende markten, ‘high yield corporates’ en ‘investment grade’-effecten. Er is geen koppeling aan een traditionele benchmark en er kan zelf worden bepaald hoe hoog de renteblootstelling is.
Vastrentende sectoren laten in de loop der jaren gevarieerde prestaties zien, ongeacht de marktuitdagingen. Er komt niet echt een nadrukkelijke winnaar uit de bus. Toch is het belangrijk om in de ‘juiste’ sector belegd te zijn. En dus zijn sterke macro-economische inzichten, alsook de flexibiliteit om in meerdere sectoren te kunnen beleggen, van essentieel belang.
Monetair beleid
De obligatiemarkten zullen geen rendement opleveren wanneer er sprake is van een ongepast hoog risico niveau. Een unconstrained-strategie is gericht op het behalen van sterk risicogecorrigeerde beleggingsrendementen door middel van het elimineren van niet-gecompenseerde risico’s. Flexibele sectorrotatie kan deze risico’s helpen uitsluiten.
Het monetaire beleid van centrale banken speelt wereldwijd de grootste rol in de beschikbaarheid van krediet en is een belangrijke drijvende kracht voor keerpunten in de marktcyclus. Met dit inzicht kunnen kredietoverschrijdingen en sectorontwikkelingen beter worden geïdentificeerd, waardoor (al anticiperend op cyclische keerpunten) de portefeuilles kunnen worden geherpositioneerd.
Kennis van en ervaring met verschillende marktcycli leiden tot de conclusie dat een van de beste manieren om een unconstrained strategy te implementeren, de integratie van een fundamentele ‘bottom-up’ benadering is, met een ’top-down’ macro-economische ‘overlay’. De bottom-up component van het beleggingsproces houdt doorlopend macroanalyses in de gaten en herkent op deze wijze significante veranderingen in de financiële marktcondities, economische ontwikkelingen en kredietoverschrijdingen.
Het top-down sectorelement is opgebouwd uit macro-economische inzichten en een grondige evaluatie van de obligaties in de sector. Sectoren die de beste risico-rendementkansen bieden, hebben de neiging overwogen te zijn. De bottom-up/top-down benadering is gericht op kapitaalbehoud door allocatie naar ‘non-credit’ sectoren (zoals schuldpapier of ‘agency’-hypotheken) gedurende defensieve periodes en voor liquiditeitsdoeleinden. In lijn met deze benadering is het duration management gericht op neerwaartse bescherming en kapitaalbehoud.
Nuttig
Renterisico blijft in de huidige marktomstandigheden een aandachtspunt. De traditionele benchmarks zijn niet echt meer afdoende en ‘Quantative Easing’ heeft de rente bijzonder laag gehouden, maar deze zal vroeg of laag weer gaan stijgen. Met een unconstrained bond-strategie kunnen beleggers uitdagingen als lage rendementen en dichte creditspreads aangaan.
De strategie laat een flexibele allocatie over vastrentende sectoren zonder benchmarkbeperkingen toe, met behoud van effectief risicomanagement. Daarnaast wordt actief en voor de lange termijn duration management op de portefeuille toegepast, dat voornamelijk gericht is op neerwaartse bescherming. Unconstrained-strategieën zijn een sterke maar bovenal nuttige toevoeging aan traditioneel obligatiemanagement.
Dan Roberts is Chief Investment Officer van het Global Fixed Income-team van MacKay Shields
