Belangrijke overheden hebben in de voorbije jaren flink de beurs getrokken en daarbij navenante schulden opgebouwd, maar een ‘gratis lunch’ bestaat helaas niet.
Marc Rovers, Head of Euro Credit bij vermogensbeheerder LGIM, analyseert welke gevolgen deze stortvloed aan staatsschulden kan hebben voor de vastrentende markten.
“Na de financiële crisis voerden de meeste landen een zuinig begrotingsbeleid. Maar daarna zijn de schulden weer gegroeid, en dan vooral bij de overheden. Dat is sinds de pandemie verder versneld.
De ware impact hiervan bleef enigszins onder de radar. Over de hele wereld hebben centrale banken immers obligaties opgekocht, in navolging van Japan.
Maar de inflatiepiek in 2022 heeft tot een uitverkoop van obligaties geleid. Daarop is het monetaire beleid overal veel restrictiever geworden. De rentes werden verhoogd, en de monetaire autoriteiten kochten niet langer obligaties op – of gingen ze zelfs verkopen.
Doorgaans zien beleggers kwalitatieve staatsobligaties zoals die van de VS, het VK of Duitsland, als de ultieme ‘risicovrije’ activa en als vrijhavens voor liquiditeit – ook gekoppeld aan de derivatenmarkt, waaronder renteswaps.
De gebeurtenissen op de Britse giltmarkt in oktober 2022 hebben die perceptie echter op zijn kop gezet. Niet alleen daalden de obligatiekoersen met een ongekende snelheid, maar ook de liquiditeit kwam onder druk. Het lijkt er steeds meer op dat de overdaad aan staatsobligaties de dynamiek heeft veranderd waaraan beleggers de afgelopen decennia gewend zijn geraakt.
Het relatieve aanbod van staatsobligaties (of relatieve schaarste) is de hoofdzaak. Volgens het IMF komt de wereldwijde overheidsschuld tegen het einde van 2024 boven de 100.000 miljard dollar. Tegen het einde van dit decennium kan het zelfs 100 procent van het mondiale bbp bereiken. Dit grote aanbod gaat gepaard met begrotingstekorten, wat de kredietwaardigheid van staatsobligaties beïnvloedt.
