Beleggers die de Aziatische obligatiemarkt negeren, missen een uitgelezen kans. Dat durft Sarah Percy-Dove, fondsbeheerder bij Standish, een onderdeel van BNY Mellon, te beweren. Zij brengt zes redenen naar voren die het potentieel van Aziatische obligaties op lange termijn onderstrepen.
De belangstelling voor Azië groeit, maar blijft nog altijd achter bij de populariteit van de Verenigde Staten en Europa. Waarom zouden we volgens Percy-Dove de trein niet mogen missen? Zij komt met de volgende zes redenen:
1. Demografische ontwikkeling
De demografische groei in de regio houdt nog even aan. Ondanks de economische groei blijft de uitgifte van schuldpapier nog achter, sinds de crisis ontwikkelt de publieke schuld zich vlak.
2. De kwaliteit van de schuld is hoger dan gedacht
Azië valt weliswaar onder de opkomende markten. Maar Asian credit is heel wat anders dan kleine, zwakke eendagsvliegen. Als bedrijven of overheden schuld in dollars uitgeven, hebben we te maken met spelers van forse betekenis en grootte.
3. Yield ziet er goed uit
Asian investment grade rendeert op de lange termijn tussen de 80 en 120 basispunten, wat hoger is dan de VS en zeker dan Europa.
4. Staatssteun leidt tot lagere wanbetaling, hogere kredietwaardigheid en hoger rendement
Staatsschuld en semi-overheidsschuld bepalen 33% van de markt. Tel je daarbij de bedrijven met de overheid als grootaandeelhouder dan kom je op 59% van de uitgegeven schuld uit. Nadelen kleven er ook aan. Bijvoorbeeld minder transparantie rond governance en minder analyse die wordt gedaan.
5. Valutarisico wordt overdreven
De kracht van de dollar en de problemen die dit kan opleveren voor de herfinanciering van schuld is overdreven. Zorgen beperken zich hooguit tot high yield in Indonesië en India. Als een bedrijf groot genoeg is om schuldpapier in dollars uit te geven, dan is de kans groot dat er een natuurlijke hedge is.
6. Profijt van lage olieprijzen
Op Maleisië na zijn alle Aziatische landen netto olie-importeurs en profiteren zij van de recente prijsdaling van olie.
