Bij sommige beleggers komen hedgefondsen over als mysterieuze, agressief beheerde beleggingen die te riskant zijn voor gewone portefeuilles. “Veel sceptici zouden echter vreemd opkijken als hun wordt verteld dat het gros van de hedgefondsen gericht is op vermogensgroei met een lagere volatiliteit dan de brede markt”, betoogt David Saunders, Founding Managing Director van K2 Advisors.
“Het Engelse woordenboek Merriam-Webster definieert een hedge dan ook als een haag of een begrenzing, naast een voorwerp dat bedoeld is om zaken in te perken zoals, in dit geval, de risico’s van een portefeuille.” Het is overduidelijk Saunders wil hedgefondsen in het zonnetje zetten. En ondanks de misvattingen blijven hedgefondsen aan populariteit winnen. Althans dat ziet Saunders.
Het totale vermogen van alle hedgefondsen is volgens zijn data gestegen van 38 miljard dollar in 1990 naar 2,8 biljoen dollar in 2015. En ja, dat impliceert een aanzienlijke wijziging in de asset allocatie. “Dit is wellicht de meest ingrijpende verschuiving sinds de grote overstap bij de beleggers van obligaties naar aandelen aan het begin van de jaren 1980.”
Regelgeving
Het valt daarbij ook op dat niet alleen institutionele beleggers hun geld in hedgestrategieën plaatsen, ook particuliere beleggers krijgen steeds meer oog voor dit segment. “Deze verschuiving is mede te danken aan de opkomst van fondsstructuren voor liquide alternatieven, die hedgestrategieën aanbieden via gemeenschappelijke beleggingsfondsen. Deze structuren bieden een bredere toegang tot hedgestrategieën en kunnen potentiële voordelen opleveren op het gebied van de liquiditeit, de vergoedingen en de transparantie.”
De traditionele toegang tot hedgefondsen via private plaatsing ging vroeger doorgaans gepaard met een lagere liquiditeit, waarbij de terugkoopmogelijkheden beperkt waren tot een maandelijks of driemaandelijks venster. Daarnaast was ook de zichtbaarheid van de portefeuilleparticipaties (of de transparantie) beperkt. Liquide alternatieven daarentegen bieden een dagelijkse liquiditeit, transparantie op effectniveau en vergoedingen die vaak lager uitvallen dan bij de traditionele hedgefondsen.
“En in tegenstelling tot hedgefondsen moeten strategieën voor liquide alternatieven onder meer in de Verenigde Staten dezelfde officiële regelgeving naleven als de in de VS geregistreerde beleggingsfondsen, en dus ook informatie verstrekken die niet zo makkelijk te krijgen is bij private plaatsing. Deze liquiditeit, flexibiliteit en transparantie hebben meer beleggers ertoe aangezet om hedgestrategieën toe te voegen aan hun meer traditionele portefeuilles.”
Juist voor diversificatie
De laatste tijd is de belangstelling voor hedgestrategieën nog toegenomen, aldus Saunders. “Waarschijnlijk komt dat doordat de beleggers voor een dilemma staan. Zij zoeken naar opbrengst, maar de rente die vastrentende producten bieden, ligt zeer laag en er wordt gevreesd dat de aandelenmarkten een periode van toenemende volatiliteit tegemoet gaan.”
Daarnaast zijn veel beleggers ook op zoek naar een ruimere diversificatie in hun portefeuilles (met het oog op een lagere correlatie met traditionele beleggingscategorieën zoals aandelen en staatsobligaties). “De bundeling van niet-gecorreleerde strategieën binnen een portefeuille kan zorgen voor een gelijkmatiger verloop wanneer een bepaalde beleggingscategorie of strategie een volatiele periode moet incasseren.”
Bovendien kunnen hedgestrategiebeheerders volgens hem shortposities innemen die kunnen profiteren van marktdalingen, wat het risico van een traditionele long/only-portefeuille in bepaalde mate kan opvangen.
