“Financiële markten kunnen behoorlijk eng zijn voor beleggers. De Amerikaanse economie zit in de langste expansie ooit, de wereldwijde schuld ligt op recordhoogte en sommige bedrijfsobligaties hebben te kampen met een negatief rendement.” Laura Frost, Investment Specialist van M&G, schetst hiermee naar eigen zeggen een angstaanjagend beeld. Vermogensbeheerder M&G publiceert zes Scary Charts, speciaal voor degene die zijn pompoen al heeft uitgehold, zijn griezelkostuum al heeft aangetrokken en alle horrorfilms al heeft gezien.
“Wie nog een beetje rendement wil behalen, kan tegenwoordig het best bij high yield terecht. Beleggers boekten daar de afgelopen tien maanden rendementen van ongeveer 12% in de VS en 9% in de EU. In deze karige rendementstijden is het dan ook niet zo gek dat beleggers die normaal liever IG-obligaties aanhouden, nu bewust aan kwaliteit inleveren en een gokje willen wagen in de wereld van high yield”, aldus Frost. “Maar pas op: deze rendementstoeristen zullen bij het minste of geringste in blinde paniek en koste wat kost van hun obligaties af willen. Het aantal hoogrentende obligaties is daardoor inmiddels gekelderd, ook al was met die obligaties zelf niks mis. Dus let op als je een duik wil nemen in high yields – wie weet schuilt er wat in de diepte…”
“Dacht je dat staatsobligaties veilig en saai waren? Dan heb je de Argentina 8,75% 2024 en de Austria 2,1% 2117 nog nooit gezien”, vervolgt Frost. “Nadat de populist Fernandez bij de Argentijnse verkiezingen de marktvriendelijke president Macri verpulverde, werden de Argentijnse obligaties een kopje kleiner gemaakt: ze verloren meer dan de helft van hun waarde. Ondertussen kunnen beleggers in Oostenrijkse AA-obligaties die in 2117 aflopen, zichzelf een schouderklopje geven voor de deal van hun leven. Door de neerwaartse druk op de rendementen van obligaties dit jaar, verdubbelde de waarde van deze obligatie met een looptijd van 50 jaar bijna.”
Frost meent dat, als je kijkt naar Amerikaanse en Europese IG-obligaties, handelsoorlogen de financiële markten behoorlijk hebben laten schrikken. Maar inmiddels worden de verkopen minder. “Het lijkt erop dat de markt na de zoveelste krantenkop of tweet handelsoorlogsmoe is geworden. Maar zouden handelsoorlogen de markten met een comeback weer de stuiten op het lijf jagen?”
“De Democratische presidentskandidaat, Elizabeth Warren, is naar verluidt nog sceptischer dan Trump als het gaat om vrije handel. Ze wordt vanwege haar kritiek op grote tech-bedrijven ‘de ergste nachtmerrie van de monopolisten’ genoemd. De verkiezingen van 2020 lijken nog ver, maar winst voor de Democraten zal een deining op de markten teweegbrengen. En wie weet, misschien doen nog meer protectionisme en mogelijk hogere handelstarieven beleggers in de toekomst zelfs wel terugverlangen naar Trump.”
“Aandelen zijn voor groei en obligaties voor inkomsten, toch? Nou, niet in Duitsland, Frankrijk, Japan en het Verenigd Koninkrijk, waar reële rendementen zelfs op 30 jaar negatief zijn”, aldus de beleggingsstrateeg. “Maar geen paniek; in Italië hoef je maar zeven jaar te wachten om een positief reëel rendement te behalen. Geen wonder dat beleggers in hun jacht naar rendement uitwijken naar opkomende markten. Brazilië en Mexico bieden positieve rendementen, net als Turkije – maar kijk uit voor plotseling stijgende inflatie. Het is een angstwekkend voorbeeld van hoe ver beleggers inmiddels moeten gaan om een positief rendement te boeken.”
Wie niet meer schrikt van staatsobligaties met negatief rendement, wordt door Frost uitgedaagd eens naar bedrijfsobligaties te kijken. “Zelfs die hebben tegenwoordig een negatief rendement: de negatief renderende schuld in de ICE BofAML Euro Corporate Index staat nu op € 1000 miljard! Het grootste deel van deze negatief renderende bedrijfsobligaties zit eigenlijk in de onderste laag van het IG-segment, namelijk A en BBB.”
Frost sluit af met een laatste ‘spannende statistiek’. “De totale (publieke + private) schuld in de wereld is nog nooit zo hoog geweest. En hoewel het absolute hoogtepunt van de overheidsschuld tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werd bereikt, wordt er nu door regeringen tegen de klippen op geleend. Maar waar komt deze piek nou vandaan?”
“Een van de verklaringen is dat de wereldwijde macht van democratie is gegroeid. Om zijn schulden af te kunnen lossen, moeten landen een overschot hebben. Met andere woorden moet er meer geld binnenkomen dan er wordt uitgegeven? Het is echter een zenuwslopend probleem geworden voor regeringen en centrale banken om in deze ‘nieuwe wereld’ de overheidsschuld laag te houden.
