De zwakte van de Amerikaanse dollar blijft een raadsel, meent Lukas Daalder Chief Investment Officer van Robeco.
“In theorie had de fiscale stimulering via belastingverlagingen door president Trump in combinatie met de renteverhogingen en het hoge groeitempo in de VS moeten leiden tot een sterkere dollar. Maar het tegenovergestelde is het geval. Dus wat is er aan de hand? De zwakte is zichtbaar in de relatie tussen het verschil in 2-jaarsrente tussen de VS en Duitsland en de euro/dollar-wisselkoers. Die correlatie was begin 2017 nog behoorlijk sterk – toen Trump aan de macht kwam – maar daarna begon zich een aanzienlijke afwijking af te tekenen. In theorie mag je verwachten dat een land met een hogere korte rente meer kapitaal aantrekt, wat de eigen munt stimuleert. De rente is natuurlijk niet de enige aanjager van een munt. Daar kunnen handel, geopolitieke gebeurtenissen, belastinghervormingen en handelsoorlogen ook een rol in spelen. Maar het was de afgelopen tien jaar wel een tamelijk betrouwbare factor achter de valutaire ontwikkelingen – tot begin 2017 althans. De combinatie van omvangrijke belastingverlagingen, monetaire verkrapping door de centrale bank en handelsbeperkingen is een beleidsmix die ons sterk doet denken aan het beleid van Reagan in de jaren 80 van de vorige eeuw. In het eerste jaar van Reagans presidentschap steeg de dollar met 20% en na zijn eerste zittingstermijn was de munt zelfs bijna verdubbeld in waarde. Maar in tegenstelling tot wat er onder Reagan gebeurde, is de dollar onder Trump verzwakt. Er zijn meerdere mogelijke verklaringen voor de onlogische beweging van de dollar. Om te beginnen is er het grote en structurele handelstekort van de VS. Dat betekent dat er meer dollars worden uitgegeven in het buitenland dan in het binnenland worden verdiend en dat zorgt op termijn voor een natuurlijke verzwakking van de dollar. Een tweede verklaring is de relatieve waardering van een munt op basis van koopkrachtpariteit. Begin 2017 was de dollar nog de meest overgewaardeerde munt van alle belangrijke valuta’s, dus misschien is er nu alleen sprake van een correctie. Wat ook meespeelt zijn de afnemende politieke zorgen in Europa. Het kan ook te wijten zijn aan het verlies aan vertrouwen in de VS als grootmacht na de verkiezing van Trump. Zoals zo vaak het geval is, zal de waarheid wel ergens in het midden liggen. In ieder geval leidt de combinatie van al deze factoren tot het resultaat dat we nu zien: een zwakkere dollar. Al met al maken al deze redenen het behoorlijk lastig om te voorspellen wat de richting van de dollar wordt. Handel, waardering, korte rente, investeringsstromen, politiek, vertrouwen: stuk voor stuk kunnen ze jarenlang op de achtergrond sluimeren zonder opgemerkt te worden, om plotseling een plek in de spotlights op te eisen. En het wispelturige gedrag van een van de hoofdpersonen – Trump – maakt een juiste voorspelling nog veel moeilijker.”
