2018 is een jaar van records. Eén van de records die we mogelijk gaan halen is de hoeveelheid strooizout gebruikt op de Nederlandse wegen. Niet omdat het de meest bizarre winter ooit gaat worden, maar vanwege de extreme hitte die achter ons ligt. Om het asfalt te ‘koelen’ reden er in augustus strooiwagens door bijvoorbeeld Geldermalsen en Arnhem. Een gek beeld? Zeker, maar wen er maar aan. Volgens KNMI-onderzoeker Sybren Drijfhout is de kans groot dat in ieder geval tot 2022 de zomers extreem heet zullen worden.
En dan nog de droogte. Een neerslagtekort van ruim 300 millimeter. De Rijn die de laagst gemeten stand ooit bereikt. Maar als het dan gaat regenen dan gaat het ook gelijk goed los. De hoeveelheid neerslag is vaak zo groot, dat de grond het vaak niet goed kan verwerken. Ook deze (nu nog) extremen gaan gebruikelijk worden. Het zijn meer dan leuke weetjes. Het zijn ontwikkelingen die een grote financieel economische impact gaan hebben voor producenten, consumenten en beleggers.
De gevolgen zijn nu al dagelijks merkbaar. Door de langdurige droogte zien veel boeren hun oogst grotendeels mislukken met hogere prijzen. Schade ontstaan door het noodweer leverde sommige verzekeraars in de eerste helft van 2016 voor het eerst een miljoenenverlies op. Ondanks deze zichtbare en voelbare effecten zijn we ons nog te weinig bewust van de risico’s die gepaard gaan met klimaatverandering .We zullen ons land en onze gebouwen anders moeten gaan gebruiken en inrichten. Inmiddels is de overheid wel wakker geschrokken. Deze regering heeft zichzelf gekroond tot het meest duurzame kabinet ooit. Met daarbij een eerste klimaatbeleid in wording. De kosten hiervan worden geraamd op 1 tot 3% van het BBP (zolang de transitie duurt). Het doel is om 49% minder CO2 uit te gaan stoten in 2030. Het grootste deel van de oplossing moet bij de industrie en de elektriciteitssector vandaan komen. Kolencentrales in Nederland gaan sluiten en de gaskraan gaat dicht. Klimaatverandering en de gevolgen daarvan, zijn hiermee een essentieel onderwerp voor beleggers geworden. Om het klimaatrisico te verkleinen is de primaire reactie om ieder bedrijf dat (het inmiddels vervloekte) CO2 uitstoot, te mijden. Op zich geen gek idee om op deze manier het klimaatrisico van je beleggingen in te schatten. Toch zijn er een tweetal bezwaren tegen deze methodiek.
Ten eerste is niet ieder bedrijf dat CO2 uitstoot een risicovol bedrijf. Neem bijvoorbeeld Rockwool. Zij maken isolatiematerialen waarmee huizen minder energie verbruiken. De besparing van CO2-uitstoot door de producten is 4.000 keer zo groot als de uitstoot van Rockwool zelf! Een toekomstbestendig model zou je zeggen. Ten tweede is niet ieder bedrijf met een lage CO2-uitstoot zonder meer gevrijwaard van risico’s. Denk aan industrieën die diensten leveren aan bedrijven met een groot klimaatgerelateerd risico, zoals bedrijven die nu de opslag doen van kolen. Deze toeleveranciers blijven buiten schot wat tot minder winstgevendheid op de lange termijn zal leiden. En waar de één omzet zal verliezen, liggen er kansen voor anderen. Zo is het aantal laadpalen voor elektrische auto’s nauwelijks aan te slepen.
Klimaatverandering en de gevolgen voor beleggers zijn een ‘hot topic’. Als je echt wilt profiteren van zowel de kansen als bedreigingen die hiermee gepaard gaan, zal je het hoofd koel moeten houden en zelf goed moeten blijven nadenken. Dat valt niet mee onder deze tropische omstandigheden.
