Er is een sterke relatie tussen de macro-economische omgeving van een land en aandelenrendementen, stelt Daniel J. Graña, portefeuillebeheerder bij vermogensbeheerder Janus Henderson Investors. Landen met een gunstig macroklimaat stellen hun private sector in staat om te bloeien en zo de nationale welvaart te vergroten.
Opkomende economieën bewandelen niet toevallig de weg naar een middeninkomensstatus (of een hogere status); het is het resultaat van een combinatie van factoren in ‘de groeivergelijking’. Deze formule biedt een duidelijk kader om landen aan te wijzen die duurzaam zullen groeien:
Potentiële groei van het BBP = f (Arbeid, Kapitaal, Productiviteit, Bestuur).
Arbeid
Een krimpende beroepsbevolking ontneemt een economie haar dynamiek, deels door de noodzaak om te zorgen voor een groeiende groep gepensioneerden. De meeste landen hebben te maken met een vertragende bevolkingsgroei, maar voor sommige opkomende economieën is het probleem acuut, omdat ze het risico lopen te vergrijzen voordat ze verrijken. China en Thailand vallen in deze categorie.
Mexico, India, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika en de Filippijnen scoren goed op het gebied van arbeid. Een belangrijke motivatie voor het Vision 2030-initiatief van de Saoedische regering is het politieke en sociale risico van een grote werkloze jonge bevolking te beperken. Zuid-Afrika – met zijn hoge en groeiende jeugdwerkloosheid – is helaas toe aan een radicale beleidsverandering. Een snelgroeiende bevolking kan grote problemen veroorzaken zijn bij verkeerd beleid.
Kapitaal
Ontwikkelingslanden hebben aanzienlijke infrastructuurverbeteringen nodig – waaronder transport, huisvesting, fabrieken en nutsvoorzieningen – om hun economisch potentieel te bereiken. Deze projecten vereisen zowel binnenlands als buitenlands kapitaal, gestimuleerd door aantrekkelijke rendementen of subsidies. De geschiedenis laat zien dat dergelijke initiatieven niet uitsluitend door staatsbedrijven kunnen worden aangejaagd, aangezien ze minder efficiënt zijn dan hun private tegenhangers.
De afgelopen tien jaar hebben Indonesië, Vietnam en Turkije zwaar geïnvesteerd in infrastructuur. Een belangrijke drijvende kracht achter de toekomstige kapitaalvorming is waarschijnlijk de verschuiving van de wereldwijde toeleveringsketens van China naar andere regio’s. Landen als Mexico, Indonesië, India en Vietnam, zullen hiervan profiteren.
Productiviteit
Productiviteit is waar arbeid en kapitaal samenkomen. Het is ook in toenemende mate afhankelijk van de innovatierevolutie die overal ter wereld plaatsvindt. Wat de beroepsbevolking betreft, wordt onderwijs vaak aangeprezen als een differentiator, maar de kwaliteit en het type onderwijs spelen een belangrijke rol. Het belang van STEM-curricula (science, technology, engineering, en math) wordt vaak aangehaald. Taiwan, Zuid-Korea, China en Vietnam scoren allemaal goed in deze categorie.
Bestuur
De relatieve aantrekkelijkheid en voorspelbaarheid van de bedrijfsomgeving waarmee bedrijven te maken hebben is vaak een ondergewaardeerde factor in de groeivergelijking. Slecht gedefinieerde regelgevingen, beleidsverstoringen en goedbedoelde maar slecht uitgevoerde initiatieven kunnen leiden tot gemiste kansen. Landen daarentegen die een voorspelbaar beleid bieden voor economische en politieke cycli, geven bedrijfsmanagers en investeerders het vertrouwen om op lange termijn te investeren.
Op het gebied van bestuur is Taiwan voorbeeldig. India heeft een goed – met vlagen geweldig – bestuur, maar moet zich nog volledig losmaken van zijn statische verleden. Indonesië wint de prijs voor het meest verbeterde macrobeheer. Saoedi-Arabië heeft nog werk te doen voor het succesvol maken van zijn ambitieuze Vision 2030-initiatief om de economie te diversifiëren en het land voor te bereiden op een toekomst die minder afhankelijk is van koolwaterstoffen. Turkije, Argentinië en Zuid-Afrika zijn matige rolmodellen in de categorie bestuur.
Conclusie
Wat succesverhalen betreft, zijn alleen Taiwan, Zuid-Korea, Israël, Hongkong en Singapore erin geslaagd om van een laag inkomen naar een hoog inkomen te gaan. Van deze landen blijven alleen Taiwan en Zuid-Korea in de EM-benchmark. Veel landen stagneren in de lagere regionen (bijvoorbeeld kleinere Latijns-Amerikaanse landen en Afrika bezuiden de Sahara) of slagen er niet in te ontsnappen aan de middeninkomensval (zoals met name Thailand, Maleisië, Turkije, Mexico, Brazilië en Zuid-Afrika).
China was de indrukwekkendste opkomende economie van de afgelopen decennia, met honderden miljoenen mensen die uit bittere armoede zijn getild na decennia van wanbeleid. Er zijn echter redenen om te betwijfelen of China de overgang naar een hoog inkomen kan maken.
