Richard Hoey, hoofdeconoom van BNY Mellon, voorspelt een langdurige groei van zowel de Amerikaanse als de wereldeconomie. De groei werd in 2014 gehinderd door een aantal specifieke factoren, die gaandeweg afnemen. Ontwikkelde economieën zullen in vergelijkbaar tempo verder groeien in 2015-2016. In zijn Outlook voor 2015 en de jaren erna is Hoey optimistisch over de cyclische outlook op de langere termijn.
De reële Amerikaanse economie zal de komende drie jaar met 3% groeien, gesteund door het monetaire beleid en een inflatie die onder de doelstelling blijft. Voor nominale het bbp (reëel bbp plus inflatie) is dat zelfs 5%. Een eerste renteverhoging wordt pas mid-2015 verwacht en de rente zal zeer geleidelijk worden verhoogd. Daardoor blijft het monetaire beleid stimulerend tot in 2016. Krapper beleid voorspelt Hoey pas in in 2017 of 2018, dus na de komende presidentsverkiezingen.
Er bestaan wel zorgen over deflatie, of lage inflatie. Hoey maakt onderscheid tussen ‘bad deflation’, veroorzaakt door wegvallende vraag en overcapaciteit, en ‘good deflation’, veroorzaakt door technologische innovatie. Dat laatste ziet hij momenteel in de olie- en gassector. De prijsdaling daar is eerder een signaal van succesvolle technologische ontwikkelingen, dan van een haperende wereldeconomie.
China en Europa
De Chinese economie is een van de onzekere factoren voor 2015. De vertraging van de groei is niet cyclisch maar structureel, veroorzaakt door een combinatie van lagere groei van de arbeidskrachten en de correctie in krediet- en vastgoedmarkten. Een groei in China rond de 6% zal het ‘new normal’ zijn. Maar een financiële crisis wordt vermeden, dankzij de slagkracht van de beleidsmakers.
Europa blijft in de achterhoede, veroorzaakt door slechte demografische factoren, tegenvallende energieprijzen, een slecht ontworpen muntunie, de sociale welvaartsstaat en trage bureaucratische besluitvorming. Cyclisch gezien is Hoey positiever over Europa en verwacht hij gematigde maar duurzame economische groei in Europa in de komende drie jaren.
Monetaire divergentie
Een kernthema in de wereldeconomie is divergentie in de monetaire politiek. Het ruime beleid van de afgelopen tijd kon niet meer bewerken dan trage groei, deels doordat remmende factoren een rol speelden, zoals bezuinigingen, schuldafbouw in de private sector en restrictieve financiële regulering.
Gevolg van de langdurige economische expansie is dat het capaciteitsoverschot geleidelijk wordt afgebouwd, het rendement op de obligatiemarkten geleidelijk stijgt, met name daar waar het monetaire beleid wordt genormaliseerd. De rente zal in een meerjarig proces worden teruggebracht op normaal niveau.
Lees meer in de complete Outlook 2015 van de hand van Richard Hoey
