De People’s Bank of China (PBoC) heeft de markten overvallen met de aanpassing van zijn berekening van de ‘fixing rate’ voor de Chinese munt. Dat zorgde voor een devaluatie van 1,9% van de yuan (renminbi) ten opzichte van de dollar. Senior econoom Chi Lo van BNP Paribas Investment Partners (BNPP IP) voorziet dat de munt niet verder afglijdt.
Vanaf 11 augustus zal de fixering afhangen van het slotniveau van een dag eerder, in plaats van het voortschrijdend gemiddelde over de voorgaande tien handelsdagen zoals dat nog toe het geval was. De PBoC behoudt echter de mogelijkheid de uiteindelijke waarde aan te passen aan vraag en aanbod op de markt.
Bovenstaande is voor Lo van BNPP IP een goede reden de aanpassing in zes stappen te analyseren. Ten eerste stelt hij dat deze verandering de beweging van de renminbi dichterbij marktkrachten moet brengen. Lo gaf in mei, toen de PBoC de bandbreedte voor handel vergrootte tot om en nabij 2%, al aan dat de Chinese centrale bank in het kader van de valutahervormingen de dagelijkse fixing rate had kunnen binden aan het slotniveau van de dag daarvoor om de markt meer invloed te geven op de beweging van de renminbi.
Weinig effect op export
Dat is precies wat de PBoC nu heeft gedaan en geeft Beijing een argument om het Internationaal Monetair Fonds (IMF) te overtuigen dat China de munt loslaat en de valutahervormingen versnelt, waarmee de renminbi in aanmerking zou komen voor de speciale trekkingsrechten die nu voorbehouden zijn aan de dollar, het pond, de euro en de yen.
Ten tweede ziet Lo in de beweging geen voorbode voor een beleidsverschuiving richting devaluering van de Chinese munt, omdat het de Chinese export niet veel zal helpen. “De wisselkoers beïnvloedt de Chinese exportgroei namelijk niet significant. De groei van het bbp wordt niet veel vooruit geholpen, aangezien de netto export sinds 2009 de groei beperkt is.”
In een spagaat
Daarnaast beschouwt de senior econoom de beweging in wezen als een teken dat China beweegt naar het paradigma van een onmogelijke drie-eenheid, waarin het openen van de Chinese kapitaalrekening het land dwingt te kiezen tussen het behouden van monetaire autonomie (het beheersen van de rente) of het beheersen van de wisselkoers.
“Het is duidelijk dat Beijing er voor kiest de monetaire autonomie te behouden door de wisselkoers los te laten.” Een goede keuze, denkt Lo, gezien het feit dat China’s grote economie een effectiever monetair beleid toestaat dan kleinere landen als Hongkong en Singapore, waar internationale factoren vaak meer invloed hebben dan het binnenlandse monetair beleid.
Ook zal gezien het negatieve sentiment voor de renminbi op korte termijn de neerwaartse druk wellicht toenemen, aldus Lo. “Het is echter waarschijnlijk dat de PBoC weerstand zal bieden aan een grote daling van de munt ten opzichte van de dollar en de Chinese centrale bank heeft ook zeker de kracht om dat te doen. De verandering signaleert wel een kleine beleidsshift van de voorheen ‘stabiele renminbi met een sterke bias’ naar een ‘stabiele renminbi met een zwakke bias’, waarbij die bias gedreven wordt door het sentiment in de markt.”
Normale munt
Ten vijfde kan devaluering op de korte termijn tevens neerwaartse druk op andere valuta’s in de regio veroorzaken, aangezien onderzoek door BNPP IP uitwijst dat een steeds groter aantal Aziatische valuta’s de bewegingen van de renminbi de laatste jaren nauw volgen.
Tot slot voorspelt de Lo dat op middellange tot lange termijn een flexibeler handelsregime voor de Chinese munt voor meer volatiliteit zal zorgen, waarmee de munt meer op een normale internationale valuta zal lijken. “De uiteindelijke richting wordt dan bepaald door kapitaalstromen anders dan de lopende rekening en de stromen van directe buitenlandse investeringen.”
