Cybercrime is hard onderweg de grootste bedreiging te worden voor organisaties. Slechts een derde van hen heeft een plan liggen om hier adequaat op te reageren. Nederland, en dan met name de financiële branche, heeft er vaker mee te maken dan veel andere landen.
Dit blijkt uit de PwC Economic Crime Survey 2016, een onderzoek onder 6337 deelnemers uit 115 landen. André Mikkers, partner bij PwC: “Economische criminaliteit zijn vermogensdelicten waarbij sprake is van bedrog, verberging of misleiding. Te denken valt aan fraude, witwassen en corruptie.”
Hij zegt dat wereldwijd 36% van de ondervraagde organisaties economische criminaliteit ervaren. “Nederlandse ondernemingen hebben vaker te maken met economische criminaliteit, namelijk 46%. De verklaring hiervoor is dat Nederland een welvarend land is en economische criminaliteit hoog op de agenda staat. Als men zich hier meer mee bezig houdt, wordt het ook meer ontdekt, de controleparadox.”
Als de verschillende industrieën worden vergeleken, valt op dat financiële wereld de laatste twee jaar met 48% het meest is geconfronteerd met economische en digitale criminaliteit. De overheidssector volgt met 44%, kort daarop voor de retail- en consumentenbranche met 43%.
Dat de financiële sector kwetsbaar is, vindt Mikkers verklaarbaar. “Het is een ingewikkelde sector met veel mogelijkheden om te frauderen. Daarnaast geldt dezelfde paradox als bij de relatief hoge cijfers van Nederland. De financiële sector is een sterk gereguleerde branche, waardoor wangedrag eerder aan het licht komt.”
Hoewel de regulering de afgelopen jaren is toegenomen, maakt Mikkers zich vooral zorgen om het gebrek aan snelheid waarmee ondernemingen maatregelen treffen. “We hebben hier te maken met een enorm complex probleem dat steeds groter wordt. Te weinig bedrijven nemen de juiste maatregelen om met deze dreiging om te gaan. De bestrijding van economische en digitale criminaliteit kan je niet op het bordje van één medewerker leggen. Het moet worden opgenomen in de bedrijfscultuur.”
