Govinda Finn, strateeg bij Standard Life Investments, acht de kans klein dat de ontwikkelde wereld terechtkomt in een deflatoire spiraal, zoals veel markten vrezen. Dan moeten er volgens hem eerst bewijzen komen dat die dalende prijstrend gedreven wordt door een aanhoudend zwakke vraag en niet door eenmalige schokken in het aanbod.
Finn hanteert de volgende definitie van deflatie: een duurzame en algemene daling van het prijsniveau, niet een eenmalige dip in de prijzen. “De ontwikkelde economieën kampen momenteel met lage inflatie, een langere periode met inflatie onder het streefniveau. Ik verwacht dat in 2016 de inflatie in de ontwikkelde economieën weer terugkeert naar positief terrein.”
Om de disinflatoire trends te begrijpen, moet volgens Finn gekeken worden naar de cyclische factoren die een rol spelen in de lage prijsontwikkeling. “Het meest in het oog springt de daling van de grondstoffen- en olieprijzen, die een kloof slaat tussen headline-inflatie (de maat voor totale inflatie in een economie) en kerninflatie (exclusief voedsel- en energieprijzen). Die correctie in de grondstofprijzen leidt echter tot een tijdelijke en niet tot een duurzame prijsdaling.”
Hij denkt dat de prijsontwikkeling sterk afhankelijk is van het herstel van de wereldeconomie. “In de Verenigde Staten zijn de voortekenen positief. Een krappere arbeidsmarkt geeft steun aan de loonontwikkeling, wat uiteindelijk leidt tot een grotere binnenlandse vraag. De daling van de olieprijs versterkt deze trend.”
De eurozone kent grotere uitdagingen. “De Europese Centrale Bank (ECB) staat op het punt eindelijk de knellende band af te werpen die lidstaten de centrale bank hadden opgelegd. Een opkoopprogramma van 500 miljard euro of meer lijkt echter onvoldoende om de economie aan de gang te krijgen. Om de vraag aan te jagen moeten overheden een ruimer fiscaal beleid gaan voeren en ambitieus zijn met structurele hervormingen. De eurozone is nog een eind verwijderd van een duurzame en algemene daling van de prijzen”, aldus Finn.
