Britse banken lopen groot gevaar door hun grote blootstelling aan de overspannen huizenmarkt en de grote bemoeizucht van overheidswege, vindt Paul Stephany, fondsbeheerder bij BNY Newton, onderdeel van BNY Mellon. Vooral de interventies van de overheid maken hem kopschuw voor de bankensector in het Britse koninkrijk.
Belangrijkste reden voor Stephany om de bankensector te mijden is de grote schuldenposities op de balans. De ‘leverage ratio’ bij banken loopt op tot 30, dus een pond minder inkomsten drukt de winst met 30 pond. Als de wanbetalingen op hypotheken verslechteren, heeft dat een enorme impact op de winstgevendheid van de banken.
Slechts een bescheiden daling van de huizenprijzen trekt ook diepe sporen in de sector. Het kan zelfs leiden tot een complete omslag in de mentaliteit bij een bank. Ineens is het voorbij met het streven naar groei van de hypotheekportefeuille.
Als Stephany kijkt naar de betaalbaarheidsratio, het inkomen ten opzichte van de gemiddelde huizenprijs, dan nadert de vastgoedmarkt weer het onhoudbare niveau zoals in 1980 en 2007. Niemand wil bankaandelen bezitten als de huizenprijzen onder druk komen te staan.
Volgens de fondsbeheerder moeten beleggers zich niet verkijken op de prestaties van bankaandelen. Lloyds heeft recent sterk gepresteerd op de beurs, maar heeft de beroerdste hypotheekportefeuille in bezit van het hele Verenigd Koninkrijk, deels veroorzaakt door de gedwongen overname van HBOS.
In welke andere sector kan de overheid een bedrijf in de problemen dwingen om een andere problematische speler over te nemen? De overheid mengt zich actief in de sector omdat het koste wat het wil een financiële crisis 2.0 wil voorkomen. Juist die bemoeizucht van hogerhand maakt Stephany allergisch voor Britse banken.
Het is een onnatuurlijke toestand in de bankensector en er zijn betere manieren om geld te verdienen. Stephany kijkt daarbij naar consumentenartikelen en zoekt grote, ondergewaardeerde kaskrakers met voldoende weerstandsvermogen.
