Een focus op ESG zou onverenigbaar zijn met beleggen in schuldpapier uit opkomende markten (emerging market debt – EMD), maar daar denken David Knutson en Autumn Graham, EMD-specialisten bij Schroders duidelijk anders over.
Vanouds hebben opkomende markten te lijden onder een perceptieprobleem. Vaak worden de risico’s veel hoger ingeschat dan ze daadwerkelijk zijn. Er is een duidelijk verschil tussen feit en fictie in met name schuldpapier uit opkomende markten. EMD blijkt kwaliteitsfactoren te bezitten die gelijk zijn aan of zelfs beter zijn dan andere beleggingscategorieën die als kernallocatie worden gezien. Desondanks zijn beleggers nog steeds minder belegd in EMD dan het risico- en rendementsprofiel van EMD zou kunnen rechtvaardigen.
Het perceptieprobleem is meer op de voorgrond getreden sinds de opkomst van de ESG-factoren. Sommige sceptici vinden dat een ESG-analyse niet thuishoort in EMD. Schroders denkt dat dit standpunt misplaatst is.
Enkele mythes :
Mythe 1 – ESG werkt niet bij staatsobligaties
Vanouds is er minder aandacht voor ESG-factoren bij staatsschuld dan bij bedrijfsschuld. Veel beleggers wegen de risico’s op nationaal niveau, maar integreren minder duurzaamheidsfactoren in hun macro-economische analyse. Schroders meent echter dat een traditionele ESG-benadering niet werkt om inzicht te krijgen in de onderliggende nationale economie en het effect op obligaties. Daarom hanteert het ‘Solow Growth’ als economische model, dat de productiviteit per hoofd van de bevolking meet. Vervolgens wordt de duurzaamheid van die productiviteit aan de hand van een reeks maatstaven gemeten. O.a. de toegang tot gezondheidszorg of elektriciteit, of het niveau van sociale gelijkheid. Deze factoren vormen uiteindelijk een beeld van de risico’s en kansen voor de ontwikkeling van een land en de waarde van staatsobligaties.
Mythe 2 – ESG informatie is niet beschikbaar voor bedrijven uit opkomende markten
Transparantie kan een probleem vormen bij bedrijven uit opkomende markten en in de praktijk kan het een uitdaging zijn om bedrijfsinformatie te vergaren. Maar juist daar liggen kansen voor actieve beleggers. Dat ESG-informatie moeilijker verkrijgbaar is, maakt onderzoek en analyse des te waardevoller. Informatie die niet goed bekend is in de markt, kan door analisten gebruikt worden om alpha te genereren.
Eigendomsstructuren en governance-normen variëren sterk in de opkomende markten. Een ESG-analyse van bedrijven uit opkomende markten kan een extra portfoliobescherming bieden. Namelijk door te onderscheiden of de corporate governance van ondernemingen verschillende conventies of werkelijke bestuursrisico’s weerspiegelt. In de praktijk is een onderneming die zich serieus bezighoudt met ESG-kwesties die door beleggers – al dan niet in opkomende markten – aan de orde worden gesteld, ook meer gedisciplineerd en detailgeoriënteerd.
Mythe 3 – Eigen ESG-analyse is niet nodig
Omdat het verkrijgen van ESG-informatie zo complex is, is naar Schroders’ overtuiging eigen research essentieel. Er is vooralsnog weinig consistentie tussen ESG-beoordelaars. Dat maakt een eigen analyse onmisbaar.
Als voorbeeld wijzen de specialisten van Schroders op een Chileens elektriciteitsbedrijf, dat zeer matig beoordeeld werd door externe ESG-bureaus. Het zou over een CO2-intensieve energiemix beschikken, maar dat was niet het hele plaatje. De energiemix was deels het gevolg van het ontbreken van een duurzame infrastructuur, maar het bedrijf werkte aan verbetering. Het heeft voor 642 megawatt aan duurzame energieprojecten op de rol staan en wil tussen 2022 en 2024 de kolencentrales sluiten.
Schroders’ eigen ESG-analyse weegt de risico’s af tegen wat is ingeprijsd door de markt. Als een analist denkt dat de ESG-risico’s lager zijn dan de obligatiemarkt inprijst, dan kunnen daar kansen liggen.
