Van twee kanten: EU-Taxonomie

In een maandelijkse briefwisseling belichten Caspar Snijders (Portefeuillemanager Aandelen) en Ruud Hadders (Responsible Investment Officer) – ieder vanuit hun eigen perspectief – een actueel onderwerp. Dit keer: de EU-Taxonomie.

Beste Caspar,

De Europese Commissie heeft in maart 2018 haar actieplan voor de financiering van duurzame groei gepresenteerd. Een belangrijk onderdeel van het plan is om financiële instellingen te stimuleren de overgang naar een klimaatneutrale economie te financieren.

Om investeerders te helpen investeringen te identificeren die aan deze doelstelling bijdragen, heeft de EU een taxonomieverordening opgesteld. De taxonomie is een classificatiekader dat probeert de milieu-impact van economische activiteiten te definiëren. De taxonomie zorgt er in wezen voor dat er consistentie wordt gebracht in wat als duurzame activiteit kan worden aangemerkt.

Vanuit verschillende hoeken wordt er echter kritiek geuit op de voorgestelde taxonomie. Uitgevers van groene obligaties zijn bijvoorbeeld kritisch over het feit dat nog maar een heel klein deel, minder dan 1%, van al het onroerend goed zich kwalificeert als duurzaam.

Aan de andere zijde van het spectrum klinken er geluiden dat de taxonomie juist niet streng genoeg is in de definitie van wat duurzaam is. Zo worden hout en ethanol in de taxonomie als duurzame energiebron gezien, terwijl ze in werkelijkheid bij de verbranding CO2 en andere verontreinigende stoffen vrijkomen. Bij elke standaard die er wordt geïntroduceerd zijn er natuurlijk haken en ogen te ontdekken. Het is daarom van belang om te bepalen waar de balans ligt in het stimuleren van innovatie bij bedrijven en de adoptie van de taxonomie door de massa.

“De taxonomie zal de markt voor duurzame beleggingen transparanter, betrouwbaarder en sterker maken.”

Cruciaal hierin is de vraag in hoeverre bedrijven die een belangrijke rol spelen in de energietransitie worden gestimuleerd om een verduurzaming in hun activiteiten door te voeren. Bijvoorbeeld, in welke mate hebben energiebedrijven last of profijt van het wel of niet geclassificeerd worden als duurzaam?

Daarnaast is het van belang dat er transparantie komt over de wijze waarop de taxonomie zich ontwikkelt. Door de limieten voor duurzame economische activiteiten periodiek aan te blijven scherpen, zoals reeds is aangekondigd, worden bedrijven gestimuleerd om te blijven innoveren en steeds duurzamer te opereren.

De taxonomie lijkt daarom vooralsnog in theorie een belangrijke bijdrage te gaan leveren aan het realiseren van de doelstellingen van de Europese Green Deal. De taxonomie zal de markt voor duurzame beleggingen transparanter, betrouwbaarder en sterker maken.

Tevens is de reikwijdte van de taxonomie groot, doordat ook niet-Europese partijen die actief samenwerken met EU-investeerders, mogelijk moeten voldoen aan de vereisten van de verordening.

Maar hoe kijk jij als portefeuillemanager naar deze ontwikkelingen? Gaat het jou helpen om de afweging te maken wat een duurzame belegging is en waarom is dit relevant vanuit een financieel perspectief?

Groet,

Ruud Hadders

Hi Ruud,

Een uniform duurzaamheidsraamwerk is door de verschillen in ESG-scores van dataproviders inderdaad een mooie stap in de goede richting. Met uniformiteit is het – in theorie – makkelijker om appels met appels te vergelijken.

Specifiek zijn er verschillen tussen bedrijven die ESG-informatie aanleveren (ieder bedrijf heeft eigen wegingen en eigen raamwerken). Dat is dan natuurlijk het “unique selling point” van zo’n bedrijf, maar de verschillen in data en scores tussen dataproviders zijn groot. Dus beleggers zijn nu erg gebonden aan de wijsheden en keuzes van een specifieke dataprovider.

Een taxonomie bepaalt wat nu duurzaam is en ook specifiek wat niet. Op het eerste gezicht maakt dit de beleggingsbeslissing makkelijker: er is geen discussie of een bedrijf nu duurzaam is of niet, ongeacht welke dataprovider er gebruikt wordt.

Daarnaast wordt de rol van data veel belangrijker door de invoering van de taxonomie. Fondsbeheerders zullen moeten aangeven welke fondsen duurzaam zijn en waarom. Dit betekent dat voor elk bedrijf dat ik opneem in mijn portefeuille ik met data moet aantonen dat een bedrijf duurzaam is. Ook dan komt de dataprovider om de hoek kijken. Doordat de taxonomie eerst voor fondsen en daarna voor Europese bedrijven gaat gelden, zal de vraag naar ESG-data ontzettend toenemen. Amerikaanse bedrijven hoeven bijvoorbeeld de data die nodig is om de bedrijfsvoering aan de taxonomie te toetsen namelijk niet vrij te geven. Dus zal de dataprovider deze bij elk Amerikaans bedrijf verzamelen en weer verpakken voor beleggers.

Maar de grootste valkuil is niet dat de EU een taxonomie opstelt, maar dat juist meer landen en organisaties dit doen. O.a. China, Japan, Canada en Indonesië hebben zelf ook een taxonomie opgesteld. Als je wereldwijd belegt dan wordt het wel wat complex. Daarbij komt dat bedrijven die prestaties rondom ESG willen rapporteren dit kunnen doen via verschillende raamwerken (bijvoorbeeld via de Sustainability Accountancy Standards Board of het Carbon Disclosure Project). De gekozen standaard levert een verschil in (hoeveelheid) data.

“Bedrijven die beseffen dat duurzaamheid één van de drijfveren is voor de aandelenprijs zullen zich meer profileren en ervoor zorgen dat alle processen en producten in lijn liggen met de criteria van de taxonomie.”

Gelukkig zijn er initiatieven om de uniformiteit in raamwerken te initiëren. Zo heeft de AFM en haar Franse evenknie AMF (Autorité des marches financiers) een aantal voorstellen om de uniformiteit en transparantie van ESG-data opgesteld. Kwaliteit en het voorkomen van greenwashing zijn hierbij speerpunt. Dit juichen we uiteraard toe.

Er valt dus nog wel wat af te dingen op de taxonomieën, maar het levert ook interessante ontwikkelingen op in bedrijfsvoering en kapitaalstromen. Bedrijven die beseffen dat duurzaamheid één van de drijfveren is voor de aandelenprijs zullen zich meer profileren en ervoor zorgen dat alle processen en producten in lijn liggen met de criteria van de taxonomie. Als duurzame fondsen niet meer in een aandeel kunnen beleggen doordat het niet aansluit op de taxonomie, zal dit de koers drukken. De invoering van de taxonomie zal dan ook in eerste instantie wat koersverschuivingen met zich meebrengen.

De Europese taxonomie is dus een mooie stap, maar het vervolg zal daarbij nog belangrijker worden: wereldwijde uniformiteit in duurzaamheidcriteria, waardoor Amerikaanse appels met Europese appels kunnen worden vergeleken. Wanneer dit uiteindelijk gewaarborgd is, dan kan veel beter bepaald worden of een fonds nu wel of niet een hoog ESG-gehalte heeft. Het onderscheid komt dan niet door de verschillen in meetmethodes, maar door de werkelijk duurzame beleggingsovertuigingen/ESG-waarden van de fondsmanager.

Groet,

Caspar Snijders

Dit artikel is ook beschikbaar in het Engels: English version