De permafrost ontdooit door de wereldwijde temperatuurstijging. Russische mijnbouw- en energiebedrijven die actief zijn in permafrostgebieden lopen een risico door dit gevolg van de klimaatverandering, omdat de smeltende permafrost de funderingen van bedrijfsgebouwen, installaties en machines verzwakt en ook schade kan toebrengen aan de infrastructuur.
Het zal waarschijnlijk extra kapitaalinvesteringen vergen om de omstandigheden in de gaten te houden en waar nodig maatregelen te nemen om de kapitaalgoederen te versterken. De Visie van Willem Visser, analist T. Rowe Price. De risico’s.
Dooirisisco
De temperaturen in Rusland liggen al decennia hoger dan het wereldwijde gemiddelde, vooral in de permafrostgebieden, die meer dan de helft van het Russische landoppervlak beslaan. Hierdoor ontdooit de permafrost, een permanente laag onder het aardoppervlak die bestaat uit een combinatie van aarde, rots en zand, bijeengehouden door ijs. Dit is om twee redenen schadelijk:
-1- Broeikasgassen, zoals methaan en koolmonoxide, komen vrij in de atmosfeer zodra de permafrost ontdooit, waardoor de opwarming van de aarde verder versnelt.
-2- De draagkracht van funderingen en de stabiliteit van kapitaalgoederen en infrastructuur worden verzwakt.
Het ontdooien van de permafrost is geen nieuw verschijnsel in Rusland, maar het tempo versnelt door de aanhoudende temperatuurstijging. Voor bedrijven met activiteiten in permafrostgebieden zullen de kapitaalinvesteringen stijgen omdat de bedrijfsgebouwen en installaties nu regelmatiger zullen moeten worden gecontroleerd dan in het verleden. Corrigerende maatregelen ter versterking van de infrastructuur, gebouwen en installaties kunnen eveneens noodzakelijk zijn, waardoor de kosten nog verder zullen oplopen.
De risico’s van niet investeren of gebrekkig toezicht en onderhoud kunnen enorm zijn. Dit kan niet alleen resulteren in een grote schoonmaakrekening als zich een incident voordoet, maar er is ook een risico van blijvende schade aan de reputatie en geloofwaardigheid van een bedrijf door de toegenomen aandacht van beleggers voor klimaatverandering en milieurisico’s. Volgens Visser zijn de risico’s toegenomen voor Russische bedrijven die kwetsbaar zijn voor de ontdooiing van de permafrost. Het is dus absoluut noodzakelijk om deze factor van het milieurisico samen met de waarschijnlijkheid van hogere toekomstige investeringskosten te integreren in een bottom-up onderzoeksproces.
Wie loopt risico
In Rusland vindt een aanzienlijk deel van de industriële activiteit plaats in permafrostgebieden, met kapitaalgoederen ter waarde van bijna 250 miljard dollar die potentieel blootstaan aan het risico van dooi. Met name upstream-activiteiten in de olie- en gasindustrie zijn kwetsbaar, aangezien ongeveer 90% van de productie van gas en 30% van olie plaatsvindt in permafrostgebieden waar de draagkracht van de funderingen al kan zijn aangetast. De risico’s voor de gasindustrie worden nog vergroot door het feit dat het gas dicht bij de productieputten moet worden verwerkt voordat het kan worden vervoerd. Bedrijven met midstream-activiteiten in de olie- en gasindustrie lopen ook potentieel risico, aangezien het vervoer plaatsvindt via spoor- en pijpleidingen die grote delen van het permafrost doorkruisen.
In de metaal- en mijnbouwsector resulteert dooi in destabilisatie van de draagkracht, met gevolgen voor de productie-installaties, de opslag of de elektriciteitsvoorziening. Exploitanten van open mijnen lopen een groter risico dan ondergrondse mijnen, omdat deze laatste waarschijnlijk onder het permafrostniveau werken.
