Het onconventionele monetaire beleid van kwantitatieve verruiming (QE) leidt tot een gevaarlijke misallocatie van kapitaal. Het maskeert de onderliggende problemen in de wereldeconomie en leidt tot serieuze complicaties voor toekomstige economische groei. Daarvoor waarschuwt Aron Pataki, fondsbeheerder bij Newton, een boutique van BNY Mellon.
Monetaire beleidsmakers zien de wereldeconomie als een machine. Pataki vindt dat een denkfout. “Ze denken dat door er geld in te pompen aan de ene kant er consumptie aan de andere kant uitkomt”, zegt hij. “Dat moet uiteindelijk leiden tot meer inkomen en winst en dus economische groei.” Maar volgens Pataki zijn de problemen in de wereldeconomie veel meer structureel dan cyclisch van aard.
Het onconventionele beleid kan enkele voordelen op de korte termijn opleveren, maar leidt uiteindelijk tot een onhoudbare verstoring van de markt. “De extra vraag is niet meer dan naar voren getrokken toekomstige consumptie die met te veel schuld is gefinancierd. Dat is niet vol te houden”, stelt Pataki. De fundamentals lopen niet in de pas met de kapitaalgroei en het monetaire beleid jaagt wel assetprijzen op, maar niet de economische groei. Beleidsmakers veroorzaken de volgende asset bubbel.
QE leidt tot serieuze ongewilde consequenties in de markt. De huizenprijzen stijgen, waardoor de jongere generatie niet in staat is om deze markt te betreden. Het goedkope geld holt de rendementen voor pensioenfondsen uit, waardoor de dekkingsgraad achteruit loopt. “Als de rendementen niet verbeteren, zullen consumenten in de toekomst meer moeten sparen om hun levensstandaard na hun pensioneren op peil te houden”, waarschuwt Pataki. Hij zet dan ook vraagtekens bij de bewering van beleidsmakers dat de markten aangeslingerd worden en normalisatie aanstaande is.
Daarnaast wijst Pataki erop dat door QE beleggers verder de yieldcurve op worden geduwd. Daardoor kan een gevaarlijke mismatch tussen risicovolle assets en de beleggers die daarin zitten ontstaan. “Het is bijna onmogelijk te voorspellen waar dit op uitloopt”, zegt de fondsbeheerder. “De groeiende leverage in het systeem veroorzaakt volatiliteit.” Dit alles kan leiden tot toenemende wanbetaling in een wereld waarin centrale bankiers niet meer over de middelen beschikken om de economische problemen te bestrijden zoals net na de financiële crisis. “De wereldwijde schuldenlast is de olifant in de porseleinkast”, waarschuwt Pataki.
