Een onevenwichtige opleving van de wereldeconomie zal de komende tijd waarschijnlijk ook leiden tot oplopende verschillen in het beleid van de centrale banken, waardoor de volatiliteit weer toeneemt. Onder dergelijke omstandigheden vormt de Forex-markt een interessante activaklasse, die de nodige aandacht verdient.
De afgelopen zes jaar was er door het wijdverspreide, soepele monetaire beleid amper volatiliteit op de markten. Het heeft tevens uiteindelijk zes jaar geduurd tot de eurozone eindelijk werd meegesleurd door de versoepelingsgolf in het monetair beleid die ons sinds de val van Lehmann Brothers heeft overspoeld. Zes jaar waarin de belangrijkste centrale banken één voor één uitzonderlijke maatregelen hebben genomen om de groei weer aan te zwengelen en de economie zuurstof te geven.
Hoewel de kwakkelende en met deflatie flirtende Europese economie de recente ingrepen van de Europese Centrale Bank (ECB) rechtvaardigt, vallen ze samen met economische opleving in andere delen van de wereld, met name in de Verenigde Staten, waar de Federal Reserve voor het eerst sinds meer dan tien jaar op het punt staat de rente te verhogen.
Hernieuwde volatiliteit
Een dergelijke divergentie van de economische groeicurves en het monetaire beleid is sinds het uitbreken van de financiële crisis niet meer voorgekomen en heeft voor een flinke stijging van de volatiliteit gezorgd. Het positieve aan deze ontwikkeling is dat deze stijging van de ‘risicokosten’ voor nieuwe kansen op de wisselmarkt (Forex) zorgt.
Daardoor zou deze activaklasse voor beleggers nu aantrekkelijker moeten worden. Wat is de beste manier om te profiteren van de kansen die deze nieuwe omstandigheden bieden? Wij stellen voor de munten te onderscheiden naargelang hun positie in de monetaire cyclus.
De Federal Reserve, en in mindere mate de Britse centrale bank, staan alle twee op het punt om geleidelijk hun beleidsrentes te normaliseren, wat hun munt in belangrijke mate dient te ondersteunen. Wat de dollar betreft lijkt de situatie duidelijk. Na een lange afwachtende periode zou de Fed dit jaat nog zijn beleidsrente moeten verhogen. Niettemin zijn er bepaalde risico’s die roet in het eten kunnen strooien.
Indien de wereldwijde groei uitblijft, kan een te sterke stijging van de dollar nadelig zijn voor de Amerikaanse economie en het Amerikaanse systeem van centrale banken ertoe dwingen de monetaire normalisatiecyclus te vertragen of zelfs te stoppen. In het Verenigd Koninkrijk is de economie al fors opgeveerd, voornamelijk dankzij de bouwsector. En de centrale bank zou de Fed bij renteverhogingen dan ook snel kunnen volgen.
De binnenlandse inflatie komt sinds het begin van het jaar echter maar met moeite boven de 1%. Bovendien is door de overwinning van de Conservatieve Partij bij de recent gehouden parlementsverkiezingen de kans op een referendum over het lidmaatschap van de Europese Unie weer opgedoemd. Deze onzekere factoren kunnen de stijging van het Britse pond afremmen.
Wie gaat volgen?
Maar de VS verhoogt, met mogelijk in zijn slipstream het Verenigd Koninkrijk, waarschijnlijk als enige de rente. Het is denkbaar dat munten als de euro, de yen en de Zweedse kroon onder de invloed blijven van de huidige monetaire versoepelingsprogramma’s, die erop gericht zijn met een lagere wisselkoers de export te ondersteunen en de inflatie aan te wakkeren. Daardoor zullen die munten, hoewel Europa en Japan in het eerste kwartaal respectievelijk met 1,5 en 3,9% groeiden, pas duurzaam stijgen wanneer het economische herstel en de hogere inflatie definitief gerealiseerd zijn.
Andere economieën die er tot nog toe in waren geslaagd om de financiële crisis ongeschonden te doorstaan, hebben nu te kampen met forse groeivertraging en dalende inflatie. Dit is het geval voor Australië en Nieuw-Zeeland, die bovendien ook kampen met sterk overgewaardeerde munten ten opzichte van hun langetermijnkoers.
Hun onderling sterk verbonden economieën hebben ernstig te lijden onder de vertragende groei in China, hun belangrijkste handelspartner, die recent beslist heeft om zijn munt te ontwaarden met meer dan 4% om de vertraging van zijn economie in te perken. Hun centrale banken moeten actie nemen om de beleidsrente te verlagen en/of dienen in te grijpen op de wisselmarkt om de koers van hun munt te doen dalen.
Uitbaten van verschillen
Het ontstaan van uiteenlopende economische en monetaire ontwikkelingen tussen de belangrijkste economische regio’s wereldwijd betekent het einde van de al zes jaar aanhoudende geringe volatiliteit op de financiële markten. Deze sinds het begin van de financiële crisis ongekende omstandigheden vormen niettemin een bron van aantrekkelijke kansen op de wisselmarkt.
De verschillen in monetair beleid tussen de VS enerzijds en Europa, China en Japan anderzijds, zouden de stijging van de dollar moeten ondersteunen. De Fed lijkt echter alleen te staan tegenover de andere centrale banken en zal er dus nauwlettend op moeten toezien dat de Amerikaanse munt niet al te snel stijgt, wat de weer oplevende economie dan opnieuw mogelijkerwijs kan verstikken.
Een renteverhoging komt slechts zelden ten goede aan degene die het voortouw neemt. En hoewel de Australische en Nieuw-Zeelandse dollars nog een interessant rendement bieden, zijn hun centrale banken zich bewust van het gevaar van een te sterke munt. De situatie is er dan ook naar dat zij de komende maanden kunnen ingrijpen. In deze markten vormen vooral obligaties een aantrekkelijke belegging, op voorwaarde dat daarbij het wisselkoersrisico wordt afgedekt.
