Veel centrale banken zijn begonnen met kwantitatieve verkrapping (QT) of zijn dat van plan. Deze beleidsmaatregel houden ze in hun communicatie grotendeels op de achtergrond en het zou weinig bijdragen tot actieve verkrapping. Tomasz Wieladek, Europees econoom bij T. Rowe Price denkt echter dat de impact van QT veel groter is dan gedacht – het zou de volatiliteit op de obligatiemarkten kunnen aanwakkeren en het risico creëren dat centrale banken meer verkrappen dan nodig is. Deze overkill vergroot de kans op recessie.
Wieladek verwacht dat de Federal Reserve haar balans met 900 miljard dollar per jaar zal inkrimpen. Dit bedrag aan QT zou leiden tot een daling van de consumentenprijsindex (CPI) met naar schatting 0,36%. Het Amerikaanse BBP levert 0,6% in en de yields van 10-jaarse Amerikaanse Treasuries zouden 30bps hoger worden gedrukt.
Volgens de Bank of England zal een QT van 80 miljard GBP de yield op Britse Gilts met ongeveer 40bps per jaar doen stijgen, terwijl de inflatie met ongeveer 0,4% daalt. Wieladek meent dat de QT van de ECB, die nog onderwerp van discussie is, waarschijnlijk 350 miljard euro per jaar zal bedragen. Dit zou leiden tot een impliciete stijging van de obligatierente van Duitse Bunds met 28bps, een daling van de inflatie met 0,17% en van het BBP met 0,31%. Deze gevolgen zouden normaliter overeenkomen met een beleidsrenteverhoging van 125bps. Uit deze berekeningen kunnen we constateren dat QT waarschijnlijk een groter effect zal hebben dan algemeen wordt aangenomen.
Gevolgen van QT voor economie en markten
De gevolgen van QT voor de obligatiemarkten en de macro-economie zullen waarschijnlijk veel groter zijn dan door de centrale banken wordt aangenomen. Dit heeft twee belangrijke gevolgen voor de markten. De eerste is dat zolang centrale banken hun balansen blijven inkrimpen, er druk zal zijn om de rentecurves op middellange termijn steiler te maken, omdat de termijnpremies zich langzaam herstellen. De obligatiemarkten zullen daarom waarschijnlijk nog enige tijd volatiel blijven terwijl ze dit nieuwe evenwicht vinden.
De tweede implicatie is dat het aannemelijk is dat centrale banken meer zullen verkrappen dan nodig is om de inflatie weer op peil te brengen. Zij onderschatten de gevolgen van QT voor de reële economie. Dit kan een eventuele recessiedynamiek in de economieën verergeren. Centrale banken moeten daarom voorzichtig te werk gaan, aangezien de gevolgen van QT slechts langzaam duidelijk worden.
